| In de context van algoritmen voor congestiecontrole voor netwerken (zoals TCP) verwijst jittercontrole naar mechanismen die tot doel hebben variaties in de aankomsttijd tussen pakketten bij de ontvanger te minimaliseren. Deze "jitter" is ongewenst omdat het een negatieve invloed kan hebben op toepassingen, vooral op real-time toepassingen zoals spraak- en videoconferenties. Deze toepassingen zijn afhankelijk van consistente aankomsttijden om artefacten zoals schokkerige audio- of videoweergave te voorkomen.
Algoritmen voor congestiecontrole zijn primair gericht op het beheren van de verzendsnelheid om te voorkomen dat het netwerk wordt overbelast. Maar zelfs met effectieve snelheidscontrole kunnen variaties in de netwerkomstandigheden (pakketverlies, wachtrijvertragingen in routers) nog steeds tot jitter leiden. Jitter-controlemechanismen proberen deze resterende jitter te verminderen. Ze pakken congestie niet direct aan op dezelfde manier als snelheidscontrole, maar proberen eerder het aankomstpatroon van pakketten glad te strijken die * al * met succes door het overbelaste netwerk zijn genavigeerd.
Hier ziet u hoe jittercontrole zich zou kunnen manifesteren in een algoritme voor congestiecontrole:
* Bufferen: De ontvanger kan binnenkomende pakketten bufferen voordat deze aan de toepassing worden aangeboden. Hierdoor kan de applicatie een consistentere gegevensstroom ontvangen, zelfs als de aankomsttijden van individuele pakketten variëren. Overmatige buffering introduceert echter latentie. De uitdaging is het vinden van de optimale buffergrootte om zowel jitter als latentie te minimaliseren.
* Pakketstimulatie (bij de afzender): Sommige algoritmen proberen mogelijk het verzenden van pakketten te versnellen om het transmissieproces soepel te laten verlopen. In plaats van pakketten zo snel te verzenden als het congestievenster toelaat, introduceert de afzender opzettelijke vertragingen tussen pakkettransmissies. Dit helpt om de aankomsttijden gelijk te trekken. De afzender gebruikt informatie zoals de Round Trip Time (RTT) en de variaties daarvan om in te schatten hoe het verzenden moet worden getemperd om jitter te minimaliseren.
* Voorwaartse foutcorrectie (FEC): Hoewel FEC-technieken niet direct de jitter onder controle houden, kunnen ze de impact van jitter indirect verminderen. Door redundante gegevens te verzenden, stelt FEC de ontvanger in staat verloren of beschadigde pakketten te reconstrueren zonder dat hertransmissie nodig is. Dit vermijdt de gaten in de datastroom die jitter kunnen veroorzaken.
Het is belangrijk op te merken dat pure jitterbeheersing vaak secundair is aan congestiebeheersing. Een primair doel is efficiënt gebruik van het netwerk, en buitensporige inspanningen om jitter te verminderen kunnen de doorvoer in gevaar brengen. Daarom omvatten de meeste algoritmen voor congestiebeheersing technieken voor jitterreductie als een aanvullend kenmerk in plaats van als een primair doel. De balans tussen efficiënt bandbreedtegebruik en acceptabele jitterniveaus is een belangrijke ontwerpuitdaging. |
