Dynamische routeringsprotocollen voeren twee hoofdtaken uit:
1. Netwerktopologie ontdekken: Ze verzamelen informatie over de structuur van het netwerk, inclusief de beschikbare paden en hun bijbehorende kosten (bijv. Latentie, bandbreedte). Dit wordt bereikt door communicatie met andere routers op het netwerk.
2. Optimale routes berekenen: Op basis van de verzamelde netwerktopologie berekenen deze protocollen de meest efficiënte routes voor datapakketten om te reizen tussen de eindpunten van het netwerk. Dit wordt meestal bereikt door algoritmen zoals Dijkstra's algoritme of kortste pad eerst (SPF) -algoritme toe te passen.
In wezen maken dynamische routeringsprotocollen een zelfopname-kaart van het netwerk en optimaliseren constant de beste paden voor gegevensstroom, zodat het netwerk functioneel en veerkrachtig blijft, zelfs wanneer er veranderingen optreden. |