* Formattering en bestandssysteemoverhead: Het bestandssysteem (zoals FAT32, exFAT of NTFS) gebruikt een deel van de opslagruimte om bestanden en mappen te beheren. Deze overhead is inherent aan de manier waarop de kaart gegevens organiseert en er toegang toe heeft. De brutocapaciteit van de flashgeheugenchips is hoger dan de bruikbare capaciteit die door de computer wordt gerapporteerd.

* Slechte blokken/slijtage-nivellering: Flash-geheugen heeft een beperkt aantal schrijfcycli. Om de levensduur te verlengen, maakt de controller gebruik van wear-leveling, waarbij schrijfbewerkingen over verschillende geheugencellen worden verdeeld. Wanneer een cel onbetrouwbaar wordt (een slecht blok), wordt deze als onbruikbaar gemarkeerd. Dit vermindert de beschikbare ruimte die door de kaart wordt gerapporteerd. Het besturingssysteem kan deze slechte blokken verbergen, maar hun ruimte gaat feitelijk verloren.

* Verborgen systeempartities: Sommige CF-kaarten hebben mogelijk een kleine verborgen partitie die wordt gebruikt voor firmware of andere systeemfuncties. Deze partitie is doorgaans niet toegankelijk voor de gebruiker en beperkt de gerapporteerde, voor de gebruiker toegankelijke ruimte.

* Gegevensherstelgebieden: Sommige kaarten wijzen een klein deel van de ruimte toe voor gegevensherstel. Als er gegevensbeschadiging optreedt, kan het herstelgebied worden gebruikt om te proberen informatie te herstellen, maar die ruimte is niet rechtstreeks toegankelijk voor de gebruiker.

* Softwarerapportagefouten: Het kan voorkomen dat de software van een computer de capaciteit van de CF-kaart onjuist rapporteert. Als u de kaart in een ander apparaat probeert of een ander besturingssysteem gebruikt, kunt u dit helpen diagnosticeren.

Kortom, de "inkrimping" is geen verlies van fysieke opslag, maar eerder een vermindering van de bruikbare ruimte als gevolg van noodzakelijke formattering, foutcorrectie, slijtage-nivellering en systeemoverhead. Het werkelijke aantal bits dat op de chip is opgeslagen, verandert niet.