* Wat te meten: Definieert duidelijk de prestatiestatistieken die moeten worden verzameld (bijvoorbeeld uitvoeringstijd, doorvoer, latentie, geheugengebruik, energieverbruik). Deze statistieken moeten aansluiten bij het beoogde gebruik en de doelstellingen van de benchmark.

* Hoe te meten: Beschrijft de specifieke methoden en hulpmiddelen die voor metingen worden gebruikt. Dit omvat de hardware- en softwareomgeving, datasets en testprocedures. Reproduceerbaarheid is cruciaal, dus het protocol moet gedetailleerd genoeg zijn om anderen in staat te stellen de resultaten te repliceren.

* Definitie van de werklast: Specificeert de taken of bewerkingen die het systeem tijdens de benchmark zal uitvoeren. Deze werklast moet representatief zijn voor typische of verwachte gebruiksscenario's. Een goed ontworpen werklast voorkomt dat u zich concentreert op uitzonderlijke gevallen die mogelijk niet relevant zijn voor de prestaties in de echte wereld.

* Gegevenssets: Definieert de invoergegevens die voor de benchmark worden gebruikt. De omvang, structuur en inhoud van de gegevens kunnen de prestatieresultaten aanzienlijk beïnvloeden, dus deze aspecten moeten zorgvuldig worden gecontroleerd.

* Experimentele opstelling: Hierin wordt de omgeving geschetst waarin de benchmark wordt uitgevoerd, inclusief de hardwarespecificaties (CPU, geheugen, opslag), besturingssysteem, softwareversies en eventuele andere relevante configuraties. Het is bedoeld om vooringenomenheid door verschillende hardwaremogelijkheden te elimineren.

* Statistische analyse: Specificeert hoe de verzamelde gegevens worden geanalyseerd en geïnterpreteerd. Dit omvat vaak het berekenen van statistische metingen zoals gemiddelde, standaarddeviatie en betrouwbaarheidsintervallen om rekening te houden met de variabiliteit in de resultaten. Het helpt ook om te bepalen of de verschillen tussen systemen statistisch significant zijn.

* Rapportage: Definieert het formaat en de inhoud van het benchmarkrapport en zorgt ervoor dat de resultaten duidelijk worden gepresenteerd en gemakkelijk te begrijpen zijn. Vaak gaat het hierbij om het opnemen van details over de methodologie, hardware, software en statistische analyse.

Zonder een goed gedefinieerd benchmarkingprotocol kunnen prestatievergelijkingen onbetrouwbaar en misleidend zijn. Verschillende testmethoden en -omgevingen kunnen tot enorm verschillende resultaten leiden, waardoor het onmogelijk wordt om zinvolle conclusies te trekken. Daarom zijn gestandaardiseerde protocollen essentieel voor objectieve en betrouwbare prestatie-evaluatie. Voorbeelden hiervan zijn SPEC-benchmarks voor computers en verschillende branchespecifieke benchmarks voor databases, netwerkapparatuur en andere technologieën.