Hier is een overzicht van hoe het werkt:

* Vectorgegevens: De afbeelding wordt weergegeven als een reeks instructies die de coördinaten en kenmerken (bijvoorbeeld kleur, dikte) van elk lijnsegment specificeren.

* Elektronenbundel: Een elektronenbundel wordt over het scherm afgebogen om elk lijnsegment te tekenen volgens de vectorgegevens. De straal "tekent" het beeld rechtstreeks, in plaats van vooraf gedefinieerde pixellocaties te verlichten.

* Hoge resolutie: Omdat het beeld als lijnen wordt getekend, wordt de resolutie alleen beperkt door de nauwkeurigheid van het bundelafbuigsysteem en niet door een vast pixelraster. Dit zorgt voor heldere, scherpe lijnen en rondingen, wat vooral handig is voor afbeeldingen die een hoge precisie vereisen.

* Beperkt kleurenpalet: Vroege vectorweergaven hadden vaak beperkte kleurmogelijkheden en gaven vaak slechts een paar kleuren of tinten weer.

* Schaalbaarheid: Afbeeldingen kunnen worden geschaald zonder kwaliteitsverlies, omdat de lijnen opnieuw worden getekend op het nieuwe formaat. Dit in tegenstelling tot rasterafbeeldingen waarbij schaling tot pixelvorming kan leiden.

* Geheugenefficiëntie: Omdat alleen de lijngegevens hoeven te worden opgeslagen, waren vectorweergaven geheugenefficiënter dan rasterweergaven voor veel soorten afbeeldingen, vooral eenvoudige lijntekeningen en diagrammen.

Voorbeelden van vectorscanapparaten:

* Vroege computerschermen: Enkele van de eerste grafische computersystemen gebruikten vectordisplays.

* Sommige arcadespellen: Veel klassieke arcadespellen uit de jaren '70 en '80 gebruikten vectordisplays voor hun graphics, met name games als Asteroids en Battlezone. Deze spellen hadden vaak scherpe, strakke lijnen tegen een donkere achtergrond.

* Gespecialiseerde toepassingen: Vectordisplays worden nog steeds aangetroffen in sommige gespecialiseerde toepassingen waarbij hoge precisie en schaalbaarheid belangrijk zijn, zoals CAD-systemen (Computer-Aided Design).

Nadelen:

* Moeilijk om complexe afbeeldingen weer te geven: Het weergeven van complexe, gearceerde of gevulde afbeeldingen is een grotere uitdaging dan bij rasterweergaven. Voor fotorealistische afbeeldingen zijn ze minder effectief.

* Beperkte complexiteit: Vectorweergaven zijn over het algemeen niet erg geschikt voor complexe afbeeldingen die veel lijnsegmenten vereisen. De verwerkingskracht die nodig is om een ​​zeer gedetailleerd vectorbeeld te beheren, kan aanzienlijk zijn.

Samenvattend boden vectorscandisplays lijntekeningen met hoge resolutie en schaalbaarheid, maar waren beperkt in hun vermogen om complexe of fotorealistische afbeeldingen te verwerken. Ze vertegenwoordigden een belangrijke technologie in de vroege computergraphics, maar zijn grotendeels vervangen door rasterweergaven voor algemeen gebruik.