1. Flash-geheugenchips: De kerncomponent is een klein geïntegreerd circuit dat talrijke flashgeheugencellen bevat. Deze cellen zijn kleine transistors die één bit aan gegevens kunnen opslaan (een 0 of een 1). Ze zijn gerangschikt in blokken en pagina's voor een efficiënte gegevensorganisatie.

2. Gegevensopslag (schrijven): Wanneer u gegevens opslaat op het USB-station, worden de gegevens vertaald in binaire code (een reeks van nullen en enen). Deze code wordt vervolgens naar de flashgeheugencellen geschreven door een elektrische lading aan te brengen. Deze lading vangt elektronen op in een zwevende poort in de transistor, die een '1' vertegenwoordigt. De afwezigheid van lading vertegenwoordigt een '0'. Dit proces wordt "programmeren" of "schrijven" genoemd.

3. Gegevens ophalen (lezen): Om gegevens op te halen, leest de USB-drive de elektrische lading (of het ontbreken daarvan) in de flashgeheugencellen. Deze lading wordt gedetecteerd, weer omgezet in binaire code en vervolgens opnieuw samengevoegd tot de oorspronkelijke gegevens. Dit proces wordt "lezen" genoemd.

4. Controllerchip: Een controllerchip beheert het hele proces. Het verzorgt de communicatie met de computer, vertaalt gegevens, beheert het schrijf- en leesproces naar de flashgeheugenchips, foutcorrectie en andere vitale functies.

5. USB-interface: De USB-interface is de fysieke connector waarmee de flashdrive kan communiceren met de computer of andere apparaten. Het biedt stroom en een datapad.

6. Bestandssysteem: De flashdrive gebruikt een bestandssysteem (zoals FAT32, exFAT of NTFS) om de gegevens in bestanden en mappen te ordenen, waardoor deze toegankelijk worden voor het besturingssysteem.

In wezen slaat een USB-flashstation gegevens op als elektrische ladingen in kleine transistors. De controllerchip beheert dit proces, waardoor informatie betrouwbaar kan worden opgeslagen en opgehaald. Het is een niet-vluchtig geheugen, wat betekent dat de gegevens behouden blijven, zelfs als de stroom wordt uitgeschakeld.