Fysieke beperkingen:

* zwaar en omslachtig: Batterrammen waren enorm en vereisten aanzienlijke mankracht om te werken. Dit maakte ze langzaam om te manoeuvreren, moeilijk te vervoeren en vatbaar voor schade.

* kwetsbaar voor tegenmaatregelen: Verdedigers zouden verschillende tactieken kunnen gebruiken om een ​​stormram tegen te gaan, zoals:

* versterkende poorten: Sterkere poorten, versterkt met ijzer of andere materialen, kunnen de impact weerstaan.

* Vuur gebruiken: Het verbranden van de RAM kan het hout verzwakken en het gemakkelijker maken om te breken.

* Objecten laten vallen: Zware voorwerpen kunnen van bovenaf worden gedropt om de RAM te beschadigen.

* Defensieve wapens gebruiken: Pijlen, kokende olie of andere wapens kunnen worden gebruikt om degenen die de RAM bedienen te verwonden.

* Beperkte effectiviteit: Tegen goed versterkte muren kan rammen niet effectief zijn. Ze waren ook minder effectief tegen versterkte structuren met meerdere lagen van verdedigingen.

Operationele beperkingen:

* vereist bekwame en ervaren operators: Het effectief gebruiken van een ram van een mishandeling vereist een aanzienlijke hoeveelheid vaardigheid en coördinatie. Het was gevaarlijk werk.

* tijdrovend en inefficiënt: Batterrammen nam de tijd om op te zetten en konden gemakkelijk worden beschadigd, waardoor reparaties nodig waren. Dit kan een aanval aanzienlijk uitstellen en het kwetsbaarder maken voor tegenaanvallen.

* afhankelijkheid van terrein: Op hellingen en vlakke grond waren vaak nodig om een ​​ram -ram effectief te gebruiken, waardoor het gebruik op ongelijk terrein hun gebruik werd beperkt.

Over het algemeen:

Batterrammen waren een krachtig belegeringswapen in hun tijd, maar hun beperkingen betekenden dat ze niet altijd effectief waren. Ze vereisten belangrijke middelen en mankracht om te gebruiken en konden gemakkelijk worden tegengegaan met effectieve verdedigende tactieken. De ontwikkeling van buskruit en artillerie maakte uiteindelijk de rammen van de hap overbodig.