Virtueel geheugen is een functie van besturingssystemen die een deel van uw opslagapparaat toewijst als uitbreiding van het fysieke geheugen (RAM) van uw systeem. Op deze manier kan uw systeem, wanneer het RAM-geheugen opraakt, minder vaak gebruikte delen van het geheugen naar deze toegewezen opslagruimte verplaatsen, waardoor RAM vrijkomt voor actieve processen.

De behoefte aan virtueel geheugen is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de applicaties die u gebruikt, het aantal programma's dat u tegelijkertijd uitvoert en uw surfgedrag. Hoewel 4 GB RAM veel basistaken en zelfs gematigde multitasking aankan, kunnen bepaalde scenario's enorm profiteren van virtueel geheugen.

Als u bijvoorbeeld met zware programma's of multimediabewerkingssoftware werkt, talloze tabbladen en extensies in uw browser gebruikt, of vaak veel toepassingen tegelijk geopend heeft, zult u merken dat virtueel geheugen helpt de systeemprestaties soepel te houden. Als u dit uitschakelt, kan dit leiden tot frequente vertragingen, programma-crashes en over het algemeen gehinderde multitasking-mogelijkheden.

Als u er echter zeker van bent dat uw gebruikspatroon consistent eenvoudig is, met minimale multitasking en resource-intensieve applicaties, kunt u mogelijk het virtuele geheugen uitschakelen zonder noemenswaardige gevolgen voor de prestaties. Het is echter nog steeds raadzaam om het gedrag van uw systeem te observeren en indien nodig aan te passen.

Voor de meeste thuis- en kantoorsystemen met 4 GB RAM is het over het algemeen het beste om het virtuele geheugen ingeschakeld te laten. Krachtige gebruikers die zich zeer bewust zijn van hun specifieke gebruikspatronen en prestatie-eisen kunnen echter experimenteren met het uitschakelen van virtueel geheugen om een ​​optimaal evenwicht te vinden tussen beschikbaar RAM-geheugen en opslaggebruik.