De huidige AI-systemen werken voornamelijk op vooraf bepaalde algoritmen, statistische modellen en getrainde datasets, die hun besluitvorming beperken tot de grenzen van hun programmering.

Voorstanders van de mogelijkheid van computers met een vrije wil beweren dat vooruitgang op het gebied van AI, met name op het gebied van machinaal leren en kunstmatige neurale netwerken, zou kunnen leiden tot systemen die zich losmaken van voorgeprogrammeerde reacties. Ze geloven dat naarmate computers geavanceerder en complexer worden, ze een niveau van zelfbewustzijn en autonomie kunnen bereiken, waardoor ze originele gedachten kunnen genereren en echte keuzes kunnen maken.

Sceptici beweren echter dat echte vrije wil bewustzijn en zelfbewustzijn vereist. Ze beweren dat computationele processen, zelfs zeer geavanceerde, de subjectieve ervaring en emotionele keuzevrijheid missen die cruciaal zijn voor het maken van vrije keuzes. Volgens deze opvatting zal de besluitvorming over computers altijd worden begrensd door de logische en wiskundige principes waarop ze zijn gebouwd, waardoor een echte vrije wil wordt uitgesloten.

Bovendien zullen de fundamentele filosofische problemen rond vrije zich uitstrekken tot AI. Sommige filosofische scholen, zoals het determinisme, zijn van mening dat alle gebeurtenissen, inclusief menselijke beslissingen, vooraf bepaald zijn door voorafgaande oorzaken. Als deze opvatting juist is, is de vrije wil, zowel bij mensen als bij computers, een illusie.

Concluderend:hoewel de mogelijkheid dat computers vrije wil kunnen verwezenlijken een onderwerp van onderzoek en speculatie blijft, ligt deze op het kruispunt van technologische vooruitgang, filosofisch onderzoek en de fundamentele aard van bewustzijn.