| Deze bewering is grotendeels onwaar . Hoewel elektronische componenten in moderne computers *betrouwbaarder* zijn dan hun voorgangers, zijn ze verre van immuun voor storingen. Ze breken en falen, zij het vaak in een lager tempo dan in het verleden.
Verschillende factoren dragen bij aan deze misvatting:
* Verbeterde productieprocessen: Moderne productietechnieken leiden tot minder defecten.
* Redundantie en foutcorrectie: Computers maken gebruik van technieken om de impact van defecten aan afzonderlijke componenten te beperken. Gegevens worden vaak gedupliceerd en foutcorrectiecodes helpen bij het opsporen en corrigeren van gegevenscorruptie.
* Componenten van hogere kwaliteit: Componenten zijn ontworpen en getest volgens strengere specificaties.
* Kleinere fouten: Veel fouten zijn subtiel en leiden tot prestatieverlies in plaats van volledige systeemcrashes, waardoor ze minder opvallen voor de gemiddelde gebruiker.
Componenten falen echter *wel*. Harde schijven, voedingen, condensatoren, RAM en CPU's hebben allemaal een beperkte levensduur en zijn onderhevig aan storingen als gevolg van:
* Slijtage: Fysieke slijtage door constant gebruik.
* Warmte: Overmatige hitte kan componenten aantasten.
* Stroompieken: Plotselinge stroomschommelingen kunnen componenten beschadigen.
* Fabricagefouten: Sommige componenten zijn vanaf het begin defect.
* Elektrostatische ontlading (ESD): Statische elektriciteit kan gevoelige componenten beschadigen.
Samenvattend:hoewel moderne computercomponenten aanzienlijk betrouwbaarder zijn dan oudere, zijn ze niet onfeilbaar en kunnen ze storingen vertonen. De perceptie van hoge betrouwbaarheid komt voort uit een combinatie van verbeterde productie, foutcorrectie en de minder dramatische aard van veel moderne storingen. |
