* Harde schijven (HDD's): Deze zijn nog steeds gebruikelijk, vooral voor grootschalige archivering en bulkopslag vanwege hun hoge capaciteit en relatief lage kosten per gigabyte. Ze zijn echter langzamer dan andere opties.

* Solid State Drives (SSD's): Deze komen steeds vaker voor in grote systemen, vooral voor vaak gebruikte gegevens, vanwege hun aanzienlijk hogere lees-/schrijfsnelheden vergeleken met HDD's. Ze zijn per gigabyte duurder dan HDD's, maar de prestatievoordelen wegen vaak zwaarder dan de kosten voor kritische toepassingen.

* Tapedrives: Wordt voornamelijk gebruikt voor back-up en archivering vanwege de extreem hoge capaciteit en de relatief lage kosten per gigabyte. Ze zijn aanzienlijk langzamer dan HDD's en SSD's, maar ideaal voor langdurige opslag van zelden gebruikte gegevens.

* Storage Area Networks (SAN's) en Network Attached Storage (NAS): Dit zijn geen apparaten zelf, maar eerder netwerkopslagoplossingen. Ze bieden gecentraliseerde opslag die toegankelijk is voor meerdere servers binnen een groot systeem, wat eenvoudiger beheer en schaalbaarheid mogelijk maakt. Deze systemen maken vaak gebruik van HDD's, SSD's en zelfs tapedrives als onderliggende opslagmedia.

* Cloudopslag: Grote computersystemen zijn steeds meer afhankelijk van cloudopslagdiensten voor back-ups, archivering en zelfs primaire opslag. Dit maakt schaalbaarheid en off-site redundantie mogelijk. De onderliggende opslag binnen cloudaanbieders maakt gebruik van een combinatie van bovengenoemde technologieën.

De specifieke mix van secundaire opslagapparaten die in een groot computersysteem wordt gebruikt, is sterk afhankelijk van de specifieke toepassing en het budget. Een systeem dat zich richt op high-performance computing kan sterk afhankelijk zijn van SSD's en SAN's, terwijl een systeem dat voornamelijk wordt gebruikt voor datawarehousing uitgebreid gebruik kan maken van HDD's en tapedrives.