1. uitvoeringseenheden :Dit is de kern van de kern, verantwoordelijk voor het daadwerkelijk uitvoeren van berekeningen en instructies. Het omvat de ALU (rekenkundige logica-eenheid) voor basisbewerkingen, de FPU (Floating-Point Unit) voor meer complexe berekeningen en andere speciale eenheden zoals MMX en SSE voor specifieke taken.

2. Instructie Ophalen en decoderen :Deze component is verantwoordelijk voor het ophalen van instructies uit het geheugen, het decoderen in een vorm die de uitvoeringseenheden kunnen begrijpen, en ervoor te zorgen dat ze in de juiste volgorde worden gevoerd aan de uitvoeringseenheden. Het gaat om dingen zoals de instructiecache, takvoorspellingslogica en de besturingseenheid.

3. Gegevenscache :Dit is een high-speed geheugencomponent die vaak toegankelijke gegevens opslaat, waardoor de uitvoeringseenheden snel toegang hebben tot de informatie die ze nodig hebben. Het is meestal georganiseerd in meerdere niveaus (L1, L2, soms zelfs L3) met verschillende maten en snelheden.

4. Businterface :Deze component fungeert als de brug tussen de processorkern en de rest van het systeem, waardoor het kan communiceren met geheugen, randapparatuur en andere componenten. Het omvat de geheugencontroller, de businterface -logica en de klokgenerator.

Het is belangrijk op te merken dat deze aspecten niet geïsoleerd zijn maar eerder verweven zijn. De instructie haalt en decoderen de instructies van eenheid op in de uitvoeringseenheden, die toegang krijgen tot gegevens van de gegevenscache, terwijl alles wordt beheerd door de businterface.

Dus hoewel we misschien niet over "vier belangrijke componenten" als afzonderlijke entiteiten praten, zijn deze vier belangrijke aspecten essentieel voor de functionaliteit en prestaties van de Pentium 4 -processorkern.