* Foutdetectie en -correctie: Dit is een cruciale functie. De datalinklaag omvat mechanismen zoals checksums, cyclische redundantiecontroles (CRC's) en voorwaartse foutcorrectie (FEC) om fouten te detecteren en mogelijk te corrigeren die kunnen optreden tijdens verzending via het fysieke medium. Dit waarborgt de gegevensintegriteit.

* Stroomcontrole: Om te voorkomen dat een snelle zender een langzame ontvanger overweldigt, implementeert de datalinklaag mechanismen voor stroomcontrole. Deze zorgen ervoor dat gegevens worden verzonden met een snelheid die de ontvanger aankan, waardoor bufferoverflow en gegevensverlies worden vermeden. Technieken omvatten schuifraamprotocollen.

* Inlijsten: De datalinklaag organiseert gegevens in frames. Dit omvat het toevoegen van header- en trailerinformatie aan de gegevens om het begin en einde van elk frame af te bakenen, waardoor het voor de ontvanger gemakkelijker wordt om de gegevens te identificeren en te interpreteren.

* Toegangscontrole: Bij gedeelde media zoals Ethernet willen mogelijk meerdere apparaten tegelijkertijd verzenden. De datalinklaag maakt gebruik van MAC-adressen (Media Access Control) en protocollen (zoals CSMA/CD of token ring) om de toegang tot het gedeelde medium te beheren, botsingen te voorkomen en eerlijke toegang te garanderen.

* Fysieke adressering: Elk knooppunt in een netwerk heeft een uniek fysiek adres (MAC-adres) dat door de fabrikant is toegewezen. De datalinklaag gebruikt deze adressen om de bron en bestemming van dataframes binnen een lokaal netwerk te identificeren.

* Foutherstel: Hoewel foutdetectie primair is, ondersteunen sommige protocollen op deze laag ook mechanismen voor foutherstel. Als er een fout wordt gedetecteerd, kan de datalinklaag verzoeken om hertransmissie van het defecte frame.

Samenvattend overbrugt de datalinklaag de kloof tussen de fysieke hardware en de hogere lagen van het OSI-model, waardoor een betrouwbaar en efficiënt mechanisme wordt geboden voor gegevensoverdracht binnen een lokaal netwerksegment. Het verwerkt de details op laag niveau van de gegevensoverdracht, waardoor de hogere lagen zich kunnen concentreren op taken op een hoger niveau, zoals de overdracht en routering van applicatiegegevens.