OSI-modellagen en berichtoverdracht:

Het OSI-model bestaat uit zeven lagen, die elk verantwoordelijk zijn voor een specifiek aspect van communicatie. Een bericht reist door de lagen van de verzendende computer en maakt een back-up naar de lagen van de ontvangende computer.

1. Applicatielaag: Dit is waar de gebruiker interactie heeft. Voorbeelden hiervan zijn e-mailclients (zoals Outlook of Gmail), webbrowsers en programma's voor bestandsoverdracht (zoals FTP). Op deze laag wordt het bericht aangemaakt (bijvoorbeeld het typen van een e-mail). De applicatielaag kan ook gegevensopmaak verwerken die specifiek is voor de applicatie (bijvoorbeeld e-mailheaders).

2. Presentatielaag: Deze laag zorgt voor de gegevensopmaak en de codering/decodering. Het zorgt ervoor dat gegevens worden gepresenteerd in een formaat dat door de ontvangende applicatie wordt begrepen. Hierbij kan het gaan om tekencodering (bijvoorbeeld het converteren van tekst naar ASCII of UTF-8), datacompressie of encryptie om gevoelige informatie te beschermen.

3. Sessielaag: Deze laag brengt communicatiesessies tussen applicaties tot stand, beheert en beëindigt. Het regelt zaken als synchronisatiepunten om een ​​betrouwbare gegevensoverdracht te garanderen, zelfs als er onderbrekingen zijn.

4. Transportlaag: Deze laag zorgt voor betrouwbare of onbetrouwbare end-to-end datalevering. Op deze laag werken twee hoofdprotocollen:

* TCP (Transmission Control Protocol): Zorgt voor een betrouwbare, geordende levering van gegevens. Het is alsof u een aangetekende brief verzendt:u bent verzekerd van bezorging en de volgorde van de berichten blijft behouden. TCP maakt gebruik van bevestigingsmechanismen om ervoor te zorgen dat datapakketten correct en in volgorde aankomen.

* UDP (User Datagram Protocol): Biedt snellere, maar onbetrouwbare gegevenslevering. Het is net zoiets als het versturen van een ansichtkaart:er is geen garantie dat ze aankomen, en berichten kunnen in de verkeerde volgorde aankomen. UDP wordt gebruikt voor toepassingen waarbij snelheid belangrijker is dan betrouwbaarheid (bijvoorbeeld streaming video). De transportlaag segmenteert de gegevens in pakketten.

5. Netwerklaag: Deze laag zorgt voor het routeren van datapakketten over netwerken. Het gebruikt IP-adressen om het pad te bepalen dat de pakketten zullen volgen. Het belangrijkste protocol op deze laag is IP (Internet Protocol). De netwerklaag voegt headerinformatie toe aan elk pakket, inclusief bron- en bestemmings-IP-adressen.

6. Datalinklaag: Deze laag zorgt voor de fysieke overdracht van gegevens via een specifieke netwerkverbinding (bijvoorbeeld Ethernet-kabel, Wi-Fi). Het gaat over adressering binnen een lokaal netwerk (MAC-adressen) en foutdetectie op fysiek linkniveau. Protocollen zoals Ethernet en Wi-Fi werken op deze laag. De datalinklaag bundelt de netwerklaagpakketten in frames.

7. Fysieke laag: Deze laag is verantwoordelijk voor de fysieke overdracht van bits via het communicatiemedium (bijvoorbeeld koperdraden, glasvezelkabels, radiogolven). Het definieert fysieke kenmerken zoals spanningsniveaus, datasnelheden en connectoren.

Samengevat:

Het bericht begint op de applicatielaag, doorloopt elke laag in aflopende volgorde aan de kant van de afzender (inkapseling, het toevoegen van headers en trailers aan elke laag), wordt verzonden over het netwerk en stijgt vervolgens op naar de lagen aan de kant van de ontvanger (decapsulatie, verwijderen van headers en trailers). Elke laag heeft alleen interactie met de lagen er direct boven en eronder, waardoor de complexiteit van de onderliggende lagen wordt weggenomen. Deze gelaagde aanpak maakt modulariteit en flexibiliteit in het netwerkontwerp mogelijk.