* Geheugenhulp: Voordat de notatie volledig ontwikkeld was, werd muziek voornamelijk mondeling overgedragen. Vroege systemen boden, ook al waren ze niet nauwkeurig in toonhoogte of ritme, een visueel geheugenhulpmiddel. Zangers konden een blik werpen op een geschreven versie om zichzelf aan een melodie of sectie te herinneren, vooral bij langere of complexere stukken. Dit was een belangrijke stap verder dan puur memoriseren, dat in de loop van de tijd gevoelig is voor fouten en variaties.

* Consistentie tussen prestaties: Orale overdracht leidt tot onvermijdelijke variaties in de prestaties. De notatie, hoe onvolkomen aanvankelijk ook, was bedoeld om de melodische lijn te standaardiseren. Hoewel zangers nog steeds hun eigen interpretatie konden toevoegen, bood het basiskader een grotere mate van consistentie van de ene uitvoering naar de andere, en van de ene zanger naar de andere.

* Nieuw materiaal leren: Alleen al op gehoor een nieuw liedje leren kost veel tijd en moeite. Vroege notatie, ook al was deze eenvoudig, verkortte de leercurve voor zangers aanzienlijk, waardoor ze sneller en efficiënter nieuw repertoire konden verwerven.

* Overdracht over afstand en generaties: Mondelinge traditie wordt beperkt door geografische afstand en generatiegeheugen. Dankzij de notatie konden muziekstukken over uitgestrekte gebieden worden overgedragen en van generatie op generatie bewaard blijven. Dit was cruciaal voor de verspreiding en het behoud van muzikale tradities.

Het is belangrijk op te merken dat de eerste systemen verre van perfect waren. Het ontbrak hen vaak aan precisie in toonhoogte, ritme en dynamiek. Ze geven misschien alleen melodie aan, terwijl ritme en harmonie impliciet blijven. Maar zelfs deze rudimentaire systemen boden zangers aanzienlijke voordelen op het gebied van geheugen, consistentie, leren en overdracht van muzikale informatie vergeleken met een puur mondelinge traditie.