Het doel van een handshake is om een ​​gedeeld geheim tot stand te brengen tussen de communicerende partijen, dat vervolgens kan worden gebruikt om gegevens te versleutelen en te ontsleutelen. De specifieke stappen die betrokken zijn bij een handshake kunnen variëren afhankelijk van het protocol of algoritme dat wordt gebruikt, maar omvatten over het algemeen:

1. Initiatie: Het ene apparaat initieert de handshake door een verzoek om authenticatie naar het andere apparaat te sturen. Dit verzoek kan informatie bevatten over het te gebruiken protocol of algoritme, evenals informatie over de openbare sleutel.

2. Reactie: Het ontvangende apparaat antwoordt met zijn openbare sleutelinformatie en eventuele benodigde certificaten of inloggegevens.

3. Verificatie: Elk apparaat valideert de ontvangen informatie om ervoor te zorgen dat het andere apparaat betrouwbaar is en over de juiste machtigingen beschikt om te communiceren.

4. Sleuteluitwisseling: De apparaten wisselen cryptografische sleutels of sessiesleutels uit, die kunnen worden gebruikt om daaropvolgende communicatie te coderen en decoderen.

5. Authenticatie: De apparaten kunnen aanvullende informatie uitwisselen om elkaars identiteit te verifiëren, zoals gebruikersnamen, wachtwoorden of digitale handtekeningen.

6. Bevestiging: Zodra de authenticatie en sleuteluitwisseling succesvol zijn, wisselen de apparaten bevestigingsberichten uit om aan te geven dat de handshake voltooid is en er een veilige verbinding tot stand is gebracht.

Handshaking speelt een cruciale rol bij het beveiligen van communicatie en gegevensuitwisseling in verschillende toepassingen, waaronder veilig surfen op het web (HTTPS), virtuele particuliere netwerken (VPN's), e-mailversleuteling (PGP) en andere netwerkprotocollen die prioriteit geven aan gegevensbeveiliging.