* Hoge kosten: Mainframes waren (en zijn nog steeds) extreem duur en kosten miljoenen dollars. Dit maakte hen voornamelijk toegankelijk voor grote organisaties zoals banken, overheidsinstanties en grote bedrijven.

* gespecialiseerd doel: Mainframes zijn ontworpen voor specifieke, complexe taken zoals grootschalige gegevensverwerking, transactieverwerking en wetenschappelijk computergebruik. Hun toepassingen waren niet zo wijdverbreid als personal computers voor algemene doeleinden.

* Beperkte vraag: Vanwege hun hoge kosten en gespecialiseerde doel was de vraag naar mainframes relatief laag in vergelijking met de massamarkt voor consumentenelektronica.

* Complexiteit en aanpasbaarheid: Mainframes waren zeer complexe machines, vaak op maat gemaakt om aan de specifieke behoeften van hun gebruikers te voldoen. Dit maakte massaproductie uitdagend en minder kosteneffectief.

In plaats van massaproductie werden mainframes in kleinere hoeveelheden geproduceerd met een focus op hoge kwaliteit en betrouwbaarheid.

Er zijn echter enkele uitzonderingen:

* IBM's systeem/360: Deze reeks mainframes was een belangrijke afwijking van eerdere modellen, gericht op standaardisatie en compatibiliteit. Dit leidde tot hogere productievolumes dan eerdere mainframes, hoewel nog steeds niet op een massamarktschaal.

* IBM's System/370: Deze serie breidde verder de standaardisatie en compatibiliteit van het systeem/360 uit, wat leidt tot nog hogere productienummers.

Conclusie: Hoewel mainframes niet op dezelfde manier waren geproduceerd als consumentenelektronica, waren er pogingen om het productievolume te verhogen door standaardisatie en compatibiliteit. Hun hoge kosten, gespecialiseerd doel en beperkte vraag betekenden uiteindelijk dat ze nooit echt in massa geproduceerd waren.