1. Touchscreen:

* Primaire invoer: Het touchscreen was de meest voorkomende invoermethode. Gebruikers kunnen direct op het scherm tikken om knoppen te selecteren, menu's te navigeren, tekst te typen en te communiceren met grafische elementen.

* stylus: Veel pocket -pc's kwamen met een stylus, die meer accurate en precieze input bood voor taken zoals handschriftherkenning, tekenen en navigeren door menu's.

2. Toetsenbord:

* Virtueel toetsenbord: Pocket-pc's bevatten een virtueel toetsenbord op het scherm dat kon worden weergegeven en gebruikt om te typen. Dit toetsenbord had meestal een QWERTY -lay -out, maar kon ook worden overgeschakeld naar andere lay -outs, zoals numerieke of telefoontoetsen.

* Hardware -toetsenbord: Sommige pocket -pc's boden optionele hardware -toetsenborden die konden worden aangesloten via een connector of uit het apparaat gleed. Deze waren handiger voor gebruikers die de voorkeur gaven aan een fysiek toetsenbord voor langdurige typen.

3. Knoppen:

* Fysieke knoppen: Pocket -pc's hadden meestal fysieke knoppen voor navigatie, zoals een knop "Back", "Home" knop en soms een knop "Start".

* softwareknoppen: Sommige applicaties kunnen ook knoppen op het scherm weergeven voor specifieke acties.

4. Andere invoermethoden:

* Spraakherkenning: Sommige applicaties ondersteunden spraakinvoer voor taken zoals dictatie of opdrachtbesturing.

* Bluetooth -verbindingen: Pocket -pc's kunnen verbinding maken met Bluetooth -toetsenborden, muizen of headsets voor alternatieve invoermethoden.

Belangrijke overwegingen:

* Schermmaat: De kleine schermgrootte van pocket -pc's maakte aanraakinvoer en virtuele toetsenborden een noodzaak, maar presenteerde ook uitdagingen voor nauwkeurige typen en navigeren complexe interfaces.

* Software -optimalisatie: Toepassingen die specifiek zijn ontworpen voor pocket -pc's werden geoptimaliseerd voor touchscreen -interactie en het beperkte scherm onroerend goed.

Samenvattend: Pocket -pc's boden een combinatie van touchscreens, virtuele toetsenborden, fysieke knoppen en optionele hardware -toetsenborden, waardoor gebruikers op verschillende manieren met applicaties kunnen communiceren. De specifieke invoermethode die werd gebruikt, hing vaak af van de toepassing, gebruikersvoorkeur en de mogelijkheden van het apparaat.