Flashdrives maken doorgaans gebruik van NAND-flashgeheugen, dat een beperkte capaciteit heeft voor schrijfcycli. Omdat alleen-lezen flashgeheugen alleen gegevens leest en nooit schrijft, is de potentiële levensduur theoretisch onbeperkt.

Faalpercentages in de praktijk

In de praktijk gaan apparaten echter niet voor onbepaalde tijd mee, om andere redenen dan celslijtage. Sommige flashdrive-modellen hebben bijvoorbeeld interne componenten die zijn ontworpen om er fysiek af te vallen als een fail-safe mechanisme om de inhoud van de drive na een bepaald vast interval onherstelbaar ontoegankelijk te maken.