* Von Neumann-architectuur: Beide zijn gebaseerd op de Von Neumann-architectuur, wat betekent dat ze dezelfde adresruimte delen voor instructies en gegevens. Dit staat in contrast met de Harvard-architectuur, die aparte adresruimtes heeft.

* Registergebaseerde architectuur: Beide gebruiken registers voor het opslaan van gegevens waartoe de CPU snel toegang heeft. Dit is een cruciaal element voor een efficiënte berekening.

* Instructie Ophalen-Decoderen-Uitvoeren Cyclus: Beide volgen de basiscyclus van ophalen, decoderen en uitvoeren voor verwerkingsinstructies. De CPU haalt een instructie op, decodeert deze om te begrijpen welke bewerking moet worden uitgevoerd, en voert vervolgens de instructie uit.

* Geheugenhiërarchie: Beide maken gebruik van een geheugenhiërarchie die bestaat uit registers, cachegeheugen en hoofdgeheugen om de toegangssnelheid van gegevens te beheren. Sneller, kleiner geheugen (registers, cache) bevindt zich dichter bij de CPU, terwijl langzamer, groter geheugen (hoofdgeheugen) verder weg is.

* Ondersteuning voor besturingssystemen: Beide architecturen zijn geëvolueerd om complexe besturingssystemen te ondersteunen, waardoor multitasking en geheugenbeheer mogelijk zijn.

Het is echter van cruciaal belang om te begrijpen dat deze overeenkomsten zich op een zeer hoog niveau bevinden. Hun instructiesets, registerorganisatie, adresseringsmodi en algehele ontwerp zijn aanzienlijk verschillend, wat leidt tot aanzienlijke incompatibiliteit tussen de twee. Software die voor de ene architectuur is geschreven, kan niet op de andere worden uitgevoerd zonder aanzienlijke wijzigingen of emulatie.