* Architectuur: Een nieuwere CPU-architectuur, zelfs bij een lagere kloksnelheid, zou aanzienlijke architectonische verbeteringen kunnen hebben (bijvoorbeeld een betere instructieset, efficiëntere pijplijn, grotere caches) die leiden tot hogere instructies per cyclus (IPC). Een hogere IPC betekent dat hij meer werk per klokcyclus kan doen, waardoor de lagere kloksnelheid effectief wordt gecompenseerd.

* Aantal cores en threads: Een Core i7 heeft waarschijnlijk meer cores en threads dan een hypothetische 4GHz CPU van een veel oudere generatie. Multi-threaded applicaties kunnen gebruik maken van meerdere cores om de verwerking aanzienlijk te versnellen, waardoor een multi-core CPU met een lagere kloksnelheid sneller is dan een single-core of dual-core CPU met een hogere kloksnelheid.

* Cachegrootte: Door grotere cachegroottes kan de CPU sneller toegang krijgen tot veelgebruikte gegevens, waardoor de prestaties worden verbeterd. Een Core i7 heeft waarschijnlijk grotere caches dan een oudere 4GHz CPU.

* TDP en koeling: Een hogere kloksnelheid impliceert vaak een hoger stroomverbruik (TDP). Als de 4GHz-CPU thermisch wordt beperkt (de kloksnelheid wordt verlaagd vanwege oververhitting), zal deze slechter presteren dan een koeler draaiende 3GHz-CPU.

* Specifieke werklast: Bepaalde taken kunnen beter worden geoptimaliseerd voor de architectuur van de Core i7.

Kortom, hoewel de kloksnelheid een relevante maatstaf is, is deze niet de enige bepalende factor voor de CPU-prestaties. Het moderne CPU-ontwerp omvat vele andere factoren die de algehele snelheid aanzienlijk beïnvloeden. Een modernere, goed ontworpen CPU kan gemakkelijk beter presteren dan een oudere, hoger geklokte CPU, vooral bij taken met meerdere threads.