De Intel Pentium D 3,20 GHz is een aanzienlijke upgrade ten opzichte van de Pentium 4 (in de volksmond vaak eenvoudigweg "Pentium III" genoemd, hoewel dat technisch gezien onnauwkeurig is; Pentium III was een *vorige* generatie). De belangrijkste verschillen liggen in architectuur en prestaties:
* Architectuur: De Pentium 4 was een single-coreprocessor, terwijl de Pentium D een dual-core was verwerker. Dit is het grootste verschil en de bron van de meeste prestatiewinst. Terwijl de Pentium 4 afhankelijk was van hoge kloksnelheden om prestaties te leveren, gebruikte de Pentium D twee kernen die gelijktijdig werkten.
* Kloksnelheid: Terwijl de Pentium D die u noemde een snelheid van 3,20 GHz heeft, hadden Pentium 4-processors een breed scala aan snelheden. Een 3,2 GHz Pentium 4 lijkt op papier misschien vergelijkbaar, maar het dual-core karakter van de Pentium D geeft hem een aanzienlijk voordeel bij multitasking en veel toepassingen.
* Instructieset: Hoewel beide x86-architectuur gebruikten, had de Pentium D enkele verbeteringen aan de instructieset ten opzichte van de Pentium 4, wat leidde tot verbeterde efficiëntie bij bepaalde taken.
* Cache: De Pentium D had over het algemeen een grotere cache dan vergelijkbare Pentium 4-processors, waardoor de prestaties verbeterden door snellere toegang tot veelgebruikte gegevens mogelijk te maken.
* Stroomverbruik: De Pentium D had over het algemeen een hoger stroomverbruik dan Pentium 4-processors.
In het kort: Zelfs als een Pentium 4 een vergelijkbare kloksnelheid zou hebben, zou de Pentium D deze in de meeste praktijkscenario's aanzienlijk beter presteren vanwege zijn dual-core ontwerp. De Pentium D zou veel beter zijn in multitasking en toepassingen die meerdere cores kunnen gebruiken. De Pentium 4 zou waarschijnlijk alleen concurrerend zijn in zeer gespecialiseerde, single-threaded taken waarbij kloksnelheid van het grootste belang is. De verbetering is substantieel. |