* Supercomputers zijn zeer variabel: Er is geen standaardontwerp. Het zijn op maat gemaakte systemen en het aantal chips is afhankelijk van de specifieke behoeften van het project en de beschikbare technologie.

* chiptypen variëren: Supercomputers gebruiken een breed scala aan chips, waaronder:

* CPU's: Centrale verwerkingseenheden voor algemene berekeningen.

* GPU's: Grafische verwerkingseenheden, gespecialiseerd voor parallelle verwerking.

* TPU's: Tensor -verwerkingseenheden, ontworpen voor machine learning.

* fpga: Veldprogrammeerbare poortarrays, aanpasbaar voor specifieke taken.

* Netwerkchips: Voor het verbinden van de verschillende componenten.

* Schaal evolueert voortdurend: Supercomputer -ontwerpen worden constant bijgewerkt en verbeterd. Nieuwe technologieën zoals exascale computing duwen het aantal chips naar ongekende niveaus.

Denk in plaats van een enkel nummer in termen van deze factoren:

* kernen: Supercomputers hebben vaak miljoenen of zelfs miljarden verwerking van kernen, verspreid over vele chips.

* knooppunten: Supercomputers bestaan ​​meestal uit onderling verbonden knooppunten, die elk een cluster van chips bevatten.

* Power: Het grote aantal chips in een supercomputer vereist enorme hoeveelheden kracht, wat een belangrijke factor is in hun ontwerp.

Om een ​​specifiek idee te krijgen over het aantal chips in een bepaalde supercomputer, moet u het specifieke model en het ontwerp ervan onderzoeken.