1. Cache geheugen: Dit is een klein, snelle geheugen dat dichter bij de CPU ligt dan RAM. Het slaat vaak toegang tot gegevens, dus de CPU hoeft niet constant helemaal te gaan om ervoor te ram. Zie het als een tijdelijke "snelkoppeling" voor de CPU. Er zijn verschillende niveaus van cache (L1, L2, L3), elk met verschillende snelheid en grootte.

2. Businterface: Dit is de "snelweg" die de CPU en RAM verbindt. Snellere bussen laten gegevens sneller tussen hen bewegen.

3. Geheugencontroller: Dit is een component binnen de CPU die de communicatie tussen de CPU en RAM beheert. Efficiënte geheugencontrollers kunnen gegevensoverdracht optimaliseren en latentie verminderen.

4. Geheugenarchitectuur: RAM zelf komt in verschillende typen (DDR4, DDR5, enz.) Met verschillende snelheden en dichtheden. Sneller RAM heeft de CPU sneller toegang tot gegevens.

5. Andere factoren:

* CPU -kerntelling en frequentie: Meer kernen en hogere kloksnelheden betekenen dat de CPU gegevens sneller kan verwerken, waardoor minder frequente toegang tot RAM nodig is.

* Instructie Pipelining and Branch Voorspelling: Deze CPU -optimalisaties helpen om de instructiestroom te stroomlijnen en de behoefte aan gegevens ophalen van RAM te verminderen.

Het versnellen van de CPU is een holistische inspanning:

* Een snelle CPU heeft niet noodzakelijkerwijs snel RAM nodig als deze constant in cache -gegevens wordt gebruikt.

* Een snelle RAM kan worden gehinderd door een langzame bus of een slecht geoptimaliseerde geheugencontroller.

In wezen is het geen enkele "medium", maar een complex samenspel van deze componenten die de snelheid van de CPU beïnvloeden door te optimaliseren hoe het interageert met RAM.