| Het 'mechanische tijdperk' is geen formeel gedefinieerde periode in computerevaluatie, aangezien computerevaluatiemethodologieën samen met de technologie zelf zijn geëvolueerd. We kunnen echter bespreken hoe de beperkingen van mechanisch computergebruik de manier beïnvloedden waarop vroege computers werden beoordeeld.
In het tijdperk van mechanische computers (grofweg eind 19e en begin 20e eeuw) concentreerde de evaluatie zich voornamelijk op:
* Snelheid en betrouwbaarheid: Mechanische computers waren notoir traag en gevoelig voor storingen. Evaluaties waren gericht op het meten van de tijd die nodig was om specifieke berekeningen uit te voeren en de frequentie van fouten. Vaak ging het hierbij om het nauwgezet timen van operaties met stopwatches en het minutieus documenteren van storingen. De betrouwbaarheid van componenten (zoals tandwielen en relais) was een groot probleem.
* Nauwkeurigheid: De nauwkeurigheid van de resultaten stond voorop. Gezien de mechanische aard kunnen onnauwkeurigheden voortkomen uit slijtage, verkeerde uitlijning of beperkingen in het ontwerp. Bij evaluatie zou de output moeten worden vergeleken met bekende correcte oplossingen om de nauwkeurigheid en precisie te bepalen.
* Complexiteit van opgeloste problemen: De omvang van de problemen die een machine kon aanpakken was een belangrijke onderscheidende factor. Een machine die complexere berekeningen kon verwerken dan zijn voorgangers, werd als superieur beschouwd. Dit werd vaak uitgedrukt in termen van de soorten wiskundige problemen die het kon oplossen, niet noodzakelijkerwijs in termen van rekenkracht zoals we die vandaag de dag begrijpen.
* Kosten en omvang: Mechanische computers waren groot en duur om te bouwen. Bij evaluaties zou rekening worden gehouden met de kosten van productie, onderhoud en ruimtevereisten, aangezien dit belangrijke factoren waren die de acceptatie ervan beperkten.
In wezen werden de evaluatiecriteria tijdens het mechanische tijdperk sterk beïnvloed door de technologische beperkingen van die tijd. In tegenstelling tot moderne benchmarks, die zich richten op zaken als FLOPS (floating-point operations per second) of geheugenbandbreedte, waren de eerste evaluaties kwalitatiever en gericht op basisfunctionaliteit, betrouwbaarheid en bruikbaarheid. Ze misten de gestandaardiseerde en kwantitatieve maatstaven die we vandaag de dag gebruiken. |
