1. Hardwareverbeteringen:

* Verbeterde productie van componenten: Miniaturisering en vooruitgang in de productieprocessen van halfgeleiders (bijvoorbeeld kleinere transistors, betere materialen) hebben geleid tot robuustere en energiezuinigere componenten. Deze componenten zijn minder gevoelig voor storingen als gevolg van hitte, spanningsschommelingen en fysieke stress.

* Foutcorrectiecodes (ECC) Geheugen: ECC RAM detecteert en corrigeert actief single-bit-fouten, waardoor de betrouwbaarheid van het geheugen aanzienlijk wordt vergroot, wat cruciaal is voor de systeemstabiliteit.

* Redundantie en fouttolerantie: Geavanceerde systemen bevatten redundante componenten (bijvoorbeeld RAID-opslagarrays, dubbele voedingen) waardoor het systeem kan blijven werken, zelfs als één component uitvalt.

* Verbeterde koelsystemen: Een betere warmteafvoer door efficiënte koelsystemen (bijv. koellichamen, ventilatoren, vloeistofkoeling) voorkomt oververhitting, een belangrijke oorzaak van defecten aan componenten.

* Robuust fysiek ontwerp: Moderne computers zijn ontworpen met duurzame behuizingen en interne structuren die componenten beschermen tegen fysieke schade.

2. Softwareverbeteringen:

* Stabiliteit van het besturingssysteem: Moderne besturingssystemen (OS) zijn stabieler en robuuster dan hun voorgangers, met geavanceerde foutafhandelings- en herstelmechanismen. Ze zijn ontworpen om onverwachte gebeurtenissen op te vangen en crashes te voorkomen.

* Driververbeteringen: Verbeterde apparaatstuurprogramma's zorgen voor een betere communicatie tussen het besturingssysteem en de hardware, waardoor conflicten worden verminderd en de algehele systeemstabiliteit wordt verbeterd.

* Software-updates en patches: Regelmatige software-updates en beveiligingspatches pakken kwetsbaarheden en bugs aan, waardoor de veiligheid en betrouwbaarheid van het systeem worden verbeterd. Deze updates bevatten vaak stabiliteitsverbeteringen.

* Virtualisatie: Met virtualisatie kunnen meerdere besturingssystemen of applicaties in geïsoleerde omgevingen worden uitgevoerd. Als één virtuele machine crasht, blijven andere onaangetast, waardoor de algehele systeemveerkracht toeneemt.

3. Ontwerp- en engineeringpraktijken:

* Rigoureuze tests en kwaliteitscontrole: Fabrikanten onderwerpen computercomponenten en -systemen aan strenge test- en kwaliteitscontroleprocedures om potentiële zwakke punten te identificeren en te elimineren voordat ze worden vrijgegeven.

* Modulair ontwerp: Het modulaire ontwerp zorgt voor eenvoudiger reparatie en vervanging van afzonderlijke componenten, waardoor uitvaltijd en reparatiekosten worden verminderd.

* Standaardisatie: Industriestandaarden voor componenten en interfaces zorgen voor compatibiliteit en interoperabiliteit, waardoor het eenvoudiger wordt om betrouwbare en onderhoudbare systemen te bouwen.

4. Omgevingsfactoren:

* Verbeterde voedingen: Moderne voedingen zijn stabieler en minder gevoelig voor spanningsschommelingen, waardoor gevoelige componenten tegen schade worden beschermd.

* Betere productieprocessen: Verbeteringen in productieprocessen leiden tot componenten van hogere kwaliteit met minder defecten.

Het is belangrijk op te merken dat hoewel moderne computers aanzienlijk duurzamer en betrouwbaarder zijn dan hun voorgangers, ze niet immuun zijn voor storingen. Gebruikerspraktijken (bijvoorbeeld goed onderhoud, het vermijden van oververhitting, het vermijden van fysieke schade) spelen ook een belangrijke rol in de levensduur ervan.