| Je kunt permanente inkt niet echt "scheiden" zoals je een mengsel van zand en water zou kunnen scheiden. Permanente inkt is ontworpen om zich te binden aan het materiaal waarop het wordt aangebracht, waardoor de componenten ervan ongelooflijk moeilijk te isoleren zijn. Met de onderstaande methoden wordt de inkt niet daadwerkelijk in de oorspronkelijke componenten gescheiden, maar wordt deze eerder verwijderd of gewijzigd:
* Verwijdering, niet scheiding: De meest effectieve aanpak voor het omgaan met permanente inkt is vaak *verwijdering* van het oppervlak waarop de inkt zich bevindt. De beste methode is geheel afhankelijk van de ondergrond:
* Papier: Vaak kan er weinig gedaan worden. Bleekmiddel kan de inkt lichter maken, maar het is riskant en kan het papier beschadigen.
* Stof: Ontsmettingsalcohol, nagellakremover (aceton) of speciale inktverwijderaars kunnen werken, maar eerst testen op een verborgen plek is van cruciaal belang.
* Kunststof/metaal: Soortgelijke oplosmiddelen als hierboven kunnen werken, maar het succes varieert sterk. Bij schurend reinigen kan wat inkt worden verwijderd, maar er kunnen krassen op het oppervlak ontstaan.
* Huid: Zeep en water zijn meestal voldoende. Voor hardnekkige vlekken kunt u alcohol of een speciale inktverwijderaar gebruiken.
* Chemische afbraak, geen scheiding: Sterke chemicaliën *kunnen* de chemische structuur van de inkt veranderen, maar dit is geen echte scheiding. Dit is zeer gevaarlijk en vereist expertise op het gebied van chemie en het omgaan met gevaarlijke materialen; het is niet iets om thuis te proberen.
Kortom, het idee van het "scheiden" van permanente inkt is misleidend. De nadruk moet liggen op het verwijderen of wijzigen, en de specifieke techniek hangt sterk af van waar de inkt op zit. Als u permanente inkt van iets waardevols moet verwijderen, raadpleeg dan een professionele reiniger of restauratiespecialist. |
