Hier is een uitsplitsing van gemeenschappelijke spanningsbronnen:

1. Batterijen:

* Chemische reacties: Batterijen gebruiken chemische reacties om een ​​scheiding van ladingen te creëren, wat resulteert in een potentieel verschil tussen hun terminals.

* elektrochemische cellen: Ze bevatten elektroden en een elektrolyt. Chemische reacties bij de elektroden leiden tot de accumulatie van positieve en negatieve ladingen, waardoor een potentieel verschil ontstaat.

2. Generatoren:

* Elektromagnetische inductie: Generatoren gebruiken een draadspoel die roteert in een magnetisch veld. De veranderende magnetische flux door de spoel induceert een elektromotorische kracht (EMF), die een spanning creëert.

3. Zonnecellen:

* fotovoltaïsch effect: Zonnecellen zetten lichte energie rechtstreeks om in elektrische energie. Wanneer licht de cel slaat, boeit deze elektronen, waardoor een stroom van stroom en een spanningsverschil ontstaat.

4. Thermo -elektrische generatoren:

* Seebeck -effect: Thermo -elektrische generatoren gebruiken het Seebeck -effect, waarbij een temperatuurverschil tussen twee ongelijksoortige materialen een spanning creëert.

5. Piëzo -elektrische apparaten:

* piëzo -elektrisch effect: Sommige materialen, zoals kwarts, genereren een spanning wanneer ze worden onderworpen aan mechanische druk of vervorming.

6. Wrijving:

* Tribo -elektrisch effect: Wrijving tussen verschillende materialen kan een scheiding van ladingen creëren, wat leidt tot een statische elektrische lading en een potentieel verschil.

Samenvattend:

Spanning is een maat voor de potentiële energie per lading eenheid. Het komt voort uit de scheiding van elektrische ladingen, die kunnen worden bereikt door verschillende mechanismen zoals chemische reacties, elektromagnetische inductie of het foto -elektrische effect. De spanningsbron bepaalt de methode die wordt gebruikt om deze ladingsscheiding te maken.