* LCD (Liquid Crystal Display): Dit is de fundamentele technologie. Het maakt gebruik van vloeibare kristallen, dit zijn organische moleculen die hun optische eigenschappen (transparantie) veranderen wanneer een elektrisch veld wordt toegepast. Deze veranderingen worden gebruikt om het licht dat door het scherm valt te regelen, waardoor het beeld ontstaat.

* TFT (dunnefilmtransistor): Elke pixel in een LCD-scherm moet individueel worden aangesproken en geregeld om de juiste kleur en helderheid weer te geven. TFT's zijn kleine schakelaars die deze functie vervullen. Het zijn in wezen mini-transistors die op een dunne laag materiaal zijn gefabriceerd. Ze maken veel sneller schakelen en schermen met een hogere resolutie mogelijk in vergelijking met oudere passieve matrix LCD-technologieën.

* a-Si (amorf silicium): Dit specificeert het materiaal dat wordt gebruikt om de TFT's te maken. Amorf silicium is een niet-kristallijne vorm van silicium, wat betekent dat de atomen niet in een regelmatige roosterstructuur zijn gerangschikt zoals bij kristallijn silicium. Hoewel minder efficiënt dan kristallijn silicium (c-Si), is amorf silicium gemakkelijker en goedkoper in grote gebieden te vervaardigen, waardoor het geschikt is voor massaproductie van LCD's.

Kortom, een a-Si TFT LCD is een gebruikelijk en kosteneffectief type LCD-scherm dat amorfe siliciumtransistors gebruikt om elke pixel afzonderlijk te besturen, wat scherpe beelden en snelle responstijden mogelijk maakt, maar niet zo snel of efficiënt als schermen die andere technologieën gebruiken, zoals oxide-TFT's of TFT's van polykristallijn silicium (LTPS) op lage temperatuur. Je vindt a-Si TFT LCD's in veel alledaagse apparaten, vooral in budgetvriendelijke telefoons, laptops en monitoren.