Voorbeelden van opslag met seriële toegang zijn:

* Magnetische tape: Dit is een klassiek voorbeeld. Om een ​​specifiek stukje gegevens op een tape te vinden, moet de tapedrive vooruit- of terugspoelen naar de juiste locatie. De toegangstijd is daarom zeer variabel en kan traag zijn, vooral bij grote banden.

* sequentiële bestandssystemen: Hoewel het geen fysiek opslagmedium is, organiseren sommige bestandssystemen gegevens opeenvolgend. Voor toegang tot een specifiek record kan het nodig zijn om voorgaande records te lezen. Dit komt minder vaak voor in moderne systemen, maar kan nog steeds worden aangetroffen in gespecialiseerde toepassingen.

* Sommige optische media (in specifieke contexten): Hoewel cd's en dvd's willekeurige toegang mogelijk maken via hun trackstructuur, bieden sommige oudere of gespecialiseerde optische media mogelijk alleen seriële toegang, afhankelijk van hoe ze zijn geformatteerd en gebruikt.

De belangrijkste kenmerken van opslag met seriële toegang zijn:

* Langzame toegangstijden: De toegangstijd is aanzienlijk langer vergeleken met opslag met willekeurige toegang vanwege het sequentiële karakter.

* Hoge opslagcapaciteit (vaak): Media voor seriële toegang bieden vaak een zeer hoge opslagdichtheid, waardoor ze kosteneffectief zijn voor archiveringsdoeleinden.

* Geschikt voor archivering en back-up: Vanwege hun hoge capaciteit en relatief lage kosten worden ze vaak gebruikt voor back-ups en archivering waarbij frequente toegang niet nodig is.

* Niet geschikt voor toepassingen die snelle toegang vereisen: Ze zijn niet geschikt voor toepassingen die snelle toegang tot specifieke datapunten nodig hebben, zoals besturingssystemen of actieve databases.

Samenvattend wordt opslag met seriële toegang gekenmerkt door sequentiële gegevenstoegang, wat leidt tot lage toegangssnelheden, maar vaak een hoge capaciteit en kosteneffectiviteit biedt voor toepassingen waarbij snelheid minder kritisch is dan capaciteit en kosten.