* Fysieke capaciteit: Harde schijven, SSD's en andere opslagmedia hebben een beperkte hoeveelheid ruimte. Een programma, vooral een zeer groot en complex programma, kan de beschikbare capaciteit overschrijden.

* Beperkingen aanpakken: Het besturingssysteem en de architectuur van de computer hebben grenzen aan de hoeveelheid geheugen en opslagruimte die ze rechtstreeks kunnen aanspreken. Dit betekent dat zelfs als u over een opslagapparaat beschikt dat groot genoeg is, de computer mogelijk niet overal toegang toe heeft om een ​​programma te laden en uit te voeren. Dit heeft te maken met zaken als 32-bit versus 64-bit systemen.

* Beperkingen van de gegevensstructuur: Het programma zelf kan datastructuren gebruiken die op extreem grote schaal inefficiënt of onmogelijk te beheren worden. Bepaalde algoritmen kunnen bijvoorbeeld een rekencomplexiteit hebben die ze onpraktisch maakt voor enorme datasets.

* Praktische beperkingen: Naast de technische beperkingen zijn er ook praktische overwegingen. Het beheren, debuggen en onderhouden van een onvoorstelbaar groot programma wordt ongelooflijk moeilijk en bijna onmogelijk, zelfs als het technisch haalbaar zou zijn om het op te slaan.

Hoewel de opslagcapaciteit in de loop der jaren dramatisch is toegenomen, zal deze altijd eindig zijn. Daarom is er een praktische en technische bovengrens aan de grootte van een complex programma dat op een bepaald systeem kan worden opgeslagen en uitgevoerd.