| Een echte schijfcontroller-naar-schijfinterface zou een fysieke interface op laag niveau zijn die rechtstreeks een schijfcontroller (de printplaat die meerdere schijven beheert) verbindt met een harde schijf (HDD) of solid-state drive (SSD). Deze interface verwerkt de ruwe gegevensoverdracht en besturingssignalen, zonder tussenliggende lagen zoals een busprotocol op een hoger niveau (zoals SATA, SAS, NVMe). Dit betekent in wezen dat het *alleen* de *fysieke* verbindings- en signaleringsmechanismen betreft.
Hoewel we dit in moderne systemen doorgaans niet zien als een afzonderlijk benoemde interface, is het meest nabije historische voorbeeld de low-level interface binnen de eigen elektronica van de drive . Denk aan de fysieke verbindingen en elektrische signalen tussen de interne controller van de schijf en de platters (HDD) of flashgeheugenchips (SSD). Dit is niet iets dat extern zichtbaar is, maar het is de echte controller-naar-drive-interface op het meest fundamentele niveau.
Moderne interfaces zoals SATA, SAS en NVMe zijn in deze zin niet "waar", omdat het protocollen op hoog niveau zijn die bovenop onderliggende fysieke lagen zijn gebouwd (bijvoorbeeld verschillende differentiële signaleringsstandaarden). Ze verzorgen zaken als foutcorrectie, datapakketvorming en opdrachtvertaling, waardoor de gedetailleerde elektrische signalering tussen de controller en de schijf wordt weggenomen.
Kortom, een ‘echte’ controller-naar-drive-interface is een theoretisch concept, en niet een algemeen genoemde en gebruikte interface. Elke benoemde interface die we kennen is al een implementatie op een hoger niveau. |
