* Fragmentatie: Naarmate programma's geheugen toewijzen en weer vrijgeven, raken vrije ruimtes in de loop van de tijd verspreid over de geheugenadresruimte. Dit leidt tot *externe fragmentatie*, waarbij er voldoende totaal vrij geheugen is om aan een verzoek te voldoen, maar er geen enkel aaneengesloten blok van de vereiste grootte beschikbaar is. Dit is alsof je veel kleine, onbruikbare stukjes van een legpuzzel hebt in plaats van een paar grote, bruikbare stukjes.

* Impact van fragmentatie: Externe fragmentatie vermindert de efficiëntie van geheugentoewijzing. Zelfs als er voldoende vrij geheugen is, kan het systeem er niet in slagen een groot blok toe te wijzen, omdat de vrije ruimte verspreid is. Dit kan leiden tot programmacrashes of prestatievermindering, omdat programma's gedwongen worden te wachten tot grotere blokken beschikbaar komen, of het systeem gedwongen wordt minder efficiënte strategieën te gebruiken.

* De oplossing van compactie: Opslagverdichting (of geheugenverdichting) lost dit op door toegewezen geheugenblokken naar het ene uiteinde van de adresruimte te verplaatsen, waardoor al het vrije geheugen in één groot, aaneengesloten blok wordt geconsolideerd. Dit elimineert externe fragmentatie en maakt het gemakkelijker om grotere geheugenblokken toe te wijzen.

* Afwegingen: Hoewel compactie het geheugengebruik verbetert, is dit niet zonder kosten:

* Tijdoverhead: Verdichting is een tijdrovend proces, waarbij mogelijk grote hoeveelheden gegevens moeten worden verplaatst. Dit kan pauzes veroorzaken in de uitvoering van applicaties, waardoor deze ongeschikt wordt voor realtime systemen met strikte timingvereisten.

* Complexiteit: Het efficiënt en veilig implementeren van compactie vereist een zorgvuldige afweging van pointerupdates (om de nieuwe geheugenlocaties weer te geven) en synchronisatie (als meerdere processen gelijktijdig toegang hebben tot het geheugen).

Samenvattend is opslagverdichting een waardevolle techniek om geheugen efficiënt te beheren, maar het is een afweging tussen verbeterd geheugengebruik en verhoogde runtime-overhead. De beslissing om compactie te implementeren hangt af van de specifieke behoeften van het systeem en het relatieve belang van prestaties versus geheugenefficiëntie. Veel moderne systemen maken gebruik van geavanceerde geheugentoewijzingsstrategieën om fragmentatie te minimaliseren en de noodzaak voor frequente compactie te verminderen.