* Verzoekwachtrij: De controller van de harde schijf houdt een wachtrij met lees- en schrijfverzoeken bij. Het verwerkt ze niet één voor één, strikt opeenvolgend. In plaats daarvan optimaliseert het de volgorde van de bewerkingen om de zoektijd (de tijd die de lees-/schrijfkop nodig heeft om naar de juiste locatie op de schijf te bewegen) en de rotatielatentie (de tijd die de gewenste sector nodig heeft om onder de lees-/schrijfkop te roteren) te minimaliseren. Hierdoor kan het verzoeken van verschillende applicaties of processen effectief interleaven.

* Besturingssysteemplanning: Het besturingssysteem (OS) speelt de cruciale rol. Het beheert de verzoeken van verschillende applicaties en stuurt deze naar de controller van de harde schijf. De OS-planner wacht niet tot het ene verzoek is voltooid voordat het een ander verzoek verzendt; het geeft prioriteit aan verzoeken en verzendt deze in een volgorde die zij het meest efficiënt acht. Dit is belangrijk omdat er zelfs met de interne wachtrij van de schijf nog steeds een fysieke limiet is voor hoe snel de schijf verzoeken kan voltooien.

* Caching: Harde schijven (en vooral SSD's) maken gebruik van cachingmechanismen. Veelgebruikte gegevens worden opgeslagen in een snelle geheugenbuffer (cache) op de schijf zelf. Dit versnelt de toegang aanzienlijk voor herhaalde verzoeken, waardoor de indruk wordt gewekt van multitasken omdat het meerdere verzoeken snel kan afhandelen zonder toegang te hoeven krijgen tot de langzamere schotel. Het besturingssysteem gebruikt ook een bestandssysteemcache in RAM, wat dit proces verder versnelt.

Samenvattend is het "multitasken" van een harde schijf geen echte parallelle verwerking zoals bij een CPU. Het is een combinatie van slimme verzoekplanning door de schijfcontroller en het besturingssysteem, plus caching, waardoor meerdere verzoeken schijnbaar gelijktijdig efficiënt kunnen worden afgehandeld. De sleutel is dat deze verzoeken *opeenvolgend* worden afgehandeld door het fysieke mechanisme van de schijf, maar op een slimme manier in de tijd worden "tussengevoegd" om de doorvoer te maximaliseren.