* Lage opslagcapaciteit: Hun capaciteit was ongelooflijk beperkt, beginnend bij 180 KB en een maximum van 1,44 MB voor de meest voorkomende 3,5-inch variant. Dit betekende dat je slechts een zeer kleine hoeveelheid gegevens kon opslaan.

* Kwetsbare media: De diskettes zelf raakten gemakkelijk beschadigd. Buigen, krassen of zelfs blootstelling aan magneten kunnen ze onleesbaar maken. Stof en vuil waren ook belangrijke problemen.

* Lage gegevensoverdrachtsnelheden: Het lezen en schrijven van gegevens naar diskettes was tergend langzaam vergeleken met zelfs de eerste harde schijven, laat staan ​​moderne SSD's of NVMe-schijven.

* Beperkte duurzaamheid: De gegevens op een diskette waren niet bijzonder duurzaam. Na verloop van tijd kunnen gegevens verslechteren en onleesbaar worden, zelfs als de schijf zelf onbeschadigd lijkt.

* Portabiliteitsproblemen (ironisch genoeg): Hoewel ze werden aangeprezen vanwege hun draagbaarheid, waren ze omvangrijk in vergelijking met moderne USB-drives en raakten ze gemakkelijk beschadigd tijdens transport.

* Gevoelig voor gegevensverlies: De gegevens op een diskette waren kwetsbaar voor verschillende vormen van corruptie en er was geen gemakkelijke manier om verloren gegevens te herstellen.

* Onhandig gebruik: De schijven vereisten een zorgvuldige behandeling om beschadiging van de schijf te voorkomen. U moest de schijf handmatig plaatsen en uitwerpen, een proces dat gevoelig is voor fouten en potentiële schade.

Kortom, diskettestations waren traag, hadden een lage capaciteit, waren onbetrouwbaar en gevoelig voor beschadiging. Hun enige echte voordeel waren hun lage kosten (destijds), draagbaarheid (ten opzichte van harde schijven uit die tijd) en hun alomtegenwoordigheid – wat betekende dat bijna elke computer een schijf had en dat schijven gemakkelijk toegankelijk waren. Maar die voordelen werden ruimschoots gecompenseerd door hun beperkingen.