| Semi-permanente opslagapparaten zijn apparaten die gegevens behouden, zelfs als ze zijn uitgeschakeld, maar de gegevens kunnen worden gewist of overschreven, in tegenstelling tot echte permanente opslag zoals ROM (Read-Only Memory). Ze overbruggen de kloof tussen tijdelijke opslag (zoals RAM) en permanente opslag (zoals ROM of archiefmedia).
Het belangrijkste kenmerk is dat de gegevens niet intrinsiek permanent zijn; het is ontworpen om veranderd te worden. Voorbeelden zijn onder meer:
* Flash-geheugen: Dit is het meest voorkomende voorbeeld, te vinden in SSD's (Solid State Drives), USB-flashstations, geheugenkaarten (SD-kaarten, microSD-kaarten) en embedded systemen. Hoewel gegevens zonder stroom blijven bestaan, kunnen ze gemakkelijk vele malen worden herschreven. Flash-geheugen heeft echter een beperkte levensduur:het aantal schrijf-/wiscycli voordat het begint te verslechteren.
* Sommige soorten magnetische opslag: Hoewel traditionele harde schijven (HDD's) als semi-permanent worden beschouwd, zijn ze gevoeliger voor gegevensverlies door fysieke schade dan flashgeheugen. Bepaalde magneetbandtechnologieën kunnen ook worden geclassificeerd als semi-permanent, waardoor het herschrijven van gegevens mogelijk is, maar met beperkingen in de schrijfcycli en de gevoeligheid voor beschadiging.
Het ‘semi-permanente’ aspect is relatief. Hoewel de gegevens onder normale omstandigheden jarenlang bewaard kunnen blijven, kunnen factoren als fysieke schade, stroompieken of zelfs geleidelijke gegevensbeschadiging gegevensverlies op deze apparaten veroorzaken. Ze zijn niet geschikt voor het archiveren van gegevens die absoluut tientallen jaren bewaard moeten blijven zonder degradatie of risico op verlies. |
