Magnetische schijven zijn ook een soort magnetisch opslagmedium. In tegenstelling tot magneetband zijn magnetische schijven echter rond en gemaakt van stijf materiaal. Gegevens worden op de schijf opgeslagen door kleine delen van het schijfoppervlak te magnetiseren. De magnetische schijf wordt vervolgens gelezen door een magnetische schijfaandrijving, die de gemagnetiseerde gebieden omzet in digitale gegevens.

Hoe gegevens worden georganiseerd op een magneetbandschijf

Gegevens worden in tracks op een magneetbandschijf georganiseerd. Een track is een smalle, cirkelvormige band die rond de schijf loopt. Gegevens worden in sectoren naar de schijf geschreven en van de schijf gelezen. Een sector is een klein, wigvormig gedeelte van een spoor. Elke sector kan een bepaalde hoeveelheid gegevens opslaan, doorgaans 512 bytes.

De sporen op een magneetbandschijf zijn genummerd van het buitenste spoor naar het binnenste spoor. De sectoren op elk spoor zijn ook genummerd van de buitenste sector tot de binnenste sector. Wanneer gegevens naar de bandschijf worden geschreven, worden deze naar de eerste sector van het eerste spoor geschreven. Als er niet genoeg ruimte is in de eerste sector, worden de gegevens naar de tweede sector geschreven, enzovoort. Als er niet genoeg ruimte is op het eerste spoor, worden de gegevens naar de eerste sector van het tweede spoor geschreven.

Wanneer gegevens van een magneetband worden gelezen, begint de schijfaandrijving bij de eerste sector van het eerste spoor en leest de gegevens van elke sector in volgorde. Als de data niet op het eerste spoor worden gevonden, zal de diskdrive naar het tweede spoor gaan en de data van elke sector in volgorde lezen. En zo verder.

Magnetische tapeschijven worden gebruikt in een verscheidenheid aan apparaten, waaronder personal computers, servers en mainframes.