1. Verticale integratie: Apple ontwerpt en produceert zowel de hardware als het besturingssysteem voor zijn apparaten. Hierdoor heeft het bedrijf strakke controle over het gehele productieproces, waardoor het makkelijker wordt om ervoor te zorgen dat de verschillende componenten goed samenwerken. Microsoft en Linux zijn daarentegen besturingssystemen die op verschillende hardwareplatforms kunnen worden geïnstalleerd. Dit maakt het moeilijker om compatibiliteit te garanderen tussen het besturingssysteem en alle verschillende hardwareconfiguraties waarmee het mogelijk wordt gebruikt.

2. Beperkte hardwareopties: Apple biedt een relatief beperkt aantal hardwareconfiguraties voor zijn apparaten. Dit maakt het gemakkelijker om te testen en te certificeren dat het besturingssysteem goed werkt met alle verschillende hardwareopties. Microsoft en Linux moeten daarentegen een veel breder scala aan hardwareconfiguraties ondersteunen, wat het moeilijker kan maken om compatibiliteit te garanderen.

3. Gesloten ecosysteem: De software en hardware van Apple zijn ontworpen om naadloos samen te werken. Dit betekent dat er minder mogelijkheden zijn voor conflicten tussen de twee. Microsoft en Linux worden daarentegen vaak gebruikt met hardware en software van derden, wat compatibiliteitsproblemen kan veroorzaken.

4. Regelmatige software-updates: Apple brengt regelmatig updates uit voor zijn besturingssysteem, waardoor ervoor wordt gezorgd dat de software compatibel is met de nieuwste hardware. Microsoft en Linux brengen ook regelmatig updates uit, maar deze zijn mogelijk niet zo frequent of uitgebreid als de updates van Apple.

Kortom, Apple's strakke controle over het hardware- en softwareontwerpproces, evenals de beperkte hardwareopties en het gesloten ecosysteem, maken het voor het bedrijf gemakkelijker om compatibiliteit tussen hardware en het besturingssysteem te bieden dan voor Microsoft of Linux.