De aanvankelijke singulariteit:

Je zou niets zien dat lijkt op sterren, planeten of sterrenstelsels. In plaats daarvan zou je de singulariteit tegenkomen, een punt van oneindige dichtheid en temperatuur waaruit alles voortkwam.

Inflatie en snelle expansie:

Onmiddellijk na de singulariteit zou het universum een ​​periode van snelle expansie ervaren, bekend als kosmische inflatie. Deze uitdijing zou ervoor zorgen dat het heelal exponentieel zou groeien, waardoor de ruimte-tijd onvoorstelbaar groot zou worden.

Creatie van deeltjes:

Terwijl het heelal bleef uitdijen, zou de temperatuur iets dalen. Hierdoor zouden subatomaire deeltjes, zoals protonen en neutronen, kunnen worden gevormd. Deze deeltjes zouden zich vervolgens combineren om atoomkernen te creëren, waaronder waterstof en helium.

Transparant universum:

Het vroege heelal zou gevuld zijn met een heet, compact plasma van deze kernen en vrije elektronen. Door deze hoge energie zou het licht niet vrij kunnen reizen en zou het universum ondoorzichtig zijn. Deze fase wordt vaak het ‘fotonenontkoppelingstijdperk’ genoemd.

Vorming van neutrale atomen:

Naarmate het universum bleef uitdijen en verder afkoelde, zou het plasma uiteindelijk een punt bereiken waarop het transparant werd voor licht. Dit staat bekend als het "recombinatietijdperk", waarin elektronen zich combineren met atoomkernen om neutrale atomen te vormen, voornamelijk waterstof en helium.

Kosmische microgolfachtergrond (CMB):

De CMB is de relikwiestraling uit het vroege heelal, die teruggaat tot het moment van recombinatie. Terwijl we vandaag de dag de ruimte in kijken, kunnen we deze zwakke gloed van de CMB waarnemen, die waardevolle informatie bevat over de omstandigheden in het vroege heelal.

Geboorte van sterren en sterrenstelsels:

Na verloop van tijd zouden zwaartekrachten ervoor zorgen dat waterstof- en heliumwolken samenklonteren. Uiteindelijk zouden deze wolken onder hun zwaartekracht instorten en de eerste sterren en sterrenstelsels vormen, waardoor het voorheen donkere universum zou worden verlicht.

Hoewel het vroege universum misschien chaotisch en karakterloos leek, bevatte het de kiem voor alle structuren die we vandaag de dag in de uitgestrekte kosmos zien, inclusief onze eigen planeet en de complexiteit van het leven zelf.