Hoewel Trojaanse paarden *zeer gevaarlijk* kunnen zijn, kunnen andere soorten malware, zoals ransomware, rootkits en bepaalde wormen, ook aanzienlijke schade aanrichten en afhankelijk van de specifieke dreiging als even gevaarlijk of zelfs gevaarlijker worden beschouwd.

Wat Trojaanse paarden gevaarlijk maakt, is hun misleidende karakter. Ze vermommen zichzelf vaak als legitieme software en verleiden gebruikers ertoe deze te installeren. Eenmaal geïnstalleerd kunnen Trojaanse paarden een breed scala aan kwaadaardige activiteiten uitvoeren, waaronder:

* Gegevensdiefstal: Gevoelige informatie stelen, zoals wachtwoorden, creditcardgegevens en persoonlijke documenten.

* Systeemschade: Systeembestanden beschadigen, gegevens verwijderen of zelfs de computer onbruikbaar maken.

* Achterdeurtoegang: Hackers krijgen op afstand toegang tot de geïnfecteerde computer, zodat ze deze kunnen controleren en verdere kwaadaardige acties kunnen uitvoeren.

* Botnetdeelname: De geïnfecteerde computer omzetten in onderdeel van een botnet, een netwerk van aangetaste computers die worden gebruikt voor gedistribueerde denial-of-service-aanvallen of spam.

* Implementatie van ransomware: Het installeren van ransomware die de bestanden van de gebruiker versleutelt en losgeld vraagt ​​voor de vrijgave ervan.

Het gevaar is echter niet inherent aan de *Trojan*-classificatie zelf. Het gevaar komt voort uit de *specifieke acties* waarvoor een bepaald Trojaans paard is geprogrammeerd. Een eenvoudige Trojan die alleen vervelende advertenties weergeeft, is veel minder gevaarlijk dan een Trojan die uw bankgegevens steelt of uw bestanden versleutelt. Daarom is het onmogelijk om welk type malware dan ook, inclusief Trojaanse paarden, definitief als ‘de gevaarlijkste’ te bestempelen. Het dreigingsniveau hangt altijd af van de specifieke kenmerken van de malware zelf.