* Zwaartekracht: De eenvoudigste methode. Openslaande ramen (aan de zijkant scharnierend) en luifelramen (aan de bovenkant scharnierend) houden ze door de zwaartekracht onder een bepaalde hoek open. Het gewicht van het raamkozijn en de vleugel gaat de windkracht tegen. Dit is echter alleen betrouwbaar binnen een bepaald windbereik; sterke windstoten kunnen ze dwingen dicht te gaan of verder open te gaan.

* Wrijving blijft: Dit zijn kleine metalen of plastic sluitingen die het raamkozijn vastgrijpen, waardoor wrijving ontstaat om het raam op verschillende posities open te houden. Ze komen vaak voor bij dubbelhangende en schuiframen. De wrijving kan worden aangepast om meer of minder houdkracht te bieden.

* Venster blijft/stopt: Dit zijn kleine metalen of plastic apparaatjes, vaak met een eenvoudig scharniermechanisme, die het raam fysiek in een bepaalde hoek open vergrendelen. Ze worden veilig bevestigd aan zowel het raamkozijn als de raamvleugel.

* Houd-open apparaten: Dit zijn meer geavanceerde apparaten die magnetisch, veerbelast of zelfs gemotoriseerd kunnen zijn, waardoor een nauwkeurigere controle over de positie van het raam mogelijk is. Ze worden vaak toegevoegd aan ramen die geen ingebouwde wrijvingssteunen of -stops hebben. Sommige maken zelfs afstandsbediening van de raampositie mogelijk.

* Combinatie: Veel vensters gebruiken een combinatie van deze methoden. Een dubbelhangend raam kan bijvoorbeeld wrijvingssteunen gebruiken om de vleugel in een gedeeltelijk open positie te houden, en een raamstop om deze volledig open te houden.

De effectiviteit van elke methode hangt af van factoren zoals het gewicht van het raam, de kracht van de wind en de staat van het mechanisme. Na verloop van tijd kunnen wrijvingssteunen en andere mechanismen verslijten, waardoor aanpassing of vervanging nodig is.