Dit is waarom:

* Real-time versus algemeen doel: UNIX is een besturingssysteem voor algemeen gebruik, ontworpen voor een breed scala aan applicaties. RTOSE's zijn specifiek ontworpen voor toepassingen die deterministische responstijden vereisen binnen strikte tijdsbeperkingen, zoals industriële controlesystemen of ingebedde apparaten.

* planning: Unix gebruikt een preventief, tijdverdelingsplanning-algoritme. Dit betekent dat processen een vaste hoeveelheid tijd krijgen om uit te voeren voordat ze worden onderbroken. Deze aanpak, hoewel efficiënt voor algemeen gebruik, garandeert geen snelle responstijden die nodig zijn voor realtime toepassingen. RTOSE's gebruiken vaak op prioriteit gebaseerde planning of andere gespecialiseerde methoden om realtime prestaties te garanderen.

* Latentie onderbreken: Algemene besturingssystemen, zoals UNIX, hebben vaak relatief hoge interrupt latenties. Dit betekent dat er een significante vertraging kan zijn tussen wanneer een interrupt optreedt en wanneer het besturingssysteem erop reageert. Deze vertraging is onaanvaardbaar in veel realtime toepassingen.

Hoewel Unix niet inherent realtime is, hebben sommige implementaties functies toegevoegd om hun realtime prestaties te verbeteren, zoals:

* realtime extensies: Sommige op UNIX gebaseerde systemen, zoals Linux, hebben realtime extensies (bijv. Preempt_RT) die betere realtime mogelijkheden bieden.

* Hard real-time versus zachte realtime: Het is ook belangrijk op te merken dat "realtime" een spectrum is. Harde real-time systemen vereisen absolute garanties voor responstijden, terwijl zachte realtime systemen prioriteit geven aan tijdige reacties maar af en toe gemiste deadlines mogelijk maken. Zelfs met extensies vallen op UNIX gebaseerde systemen meestal binnen de zachte real-time categorie.

Samenvattend:

* Standaard UNIX: Geen realtime besturingssysteem.

* Unix met extensies: Kan realtime prestaties bereiken, maar niet vergelijkbaar met speciale RTOSE's.