OSI-model
- Ontwikkeld door de Internationale Organisatie voor Standaardisatie (ISO)
- Richt zich op de theoretische architectuur van netwerken om compatibiliteit tussen verschillende leveranciers en technologieën te garanderen.
- Biedt een logisch raamwerk om te begrijpen hoe gegevens over verschillende lagen van een netwerk worden verzonden.
- Op grote schaal toegepast en gebruikt in netwerkonderwijs, onderzoek en ontwerp.
ISO-model
- Ontwikkeld volgens het Open Systems Interconnection (OSI) referentiemodel
- Voorgesteld als industriestandaard voor computernetwerken door de International Standards Organization (ISO).
- Het breidde het concept uit dat werd geïntroduceerd door het DOD-model en bood een meer gedetailleerde en hiërarchische weergave van netwerkcommunicatie.
Vergelijking:
- Zowel OSI- als ISO-modellen dienen als conceptuele raamwerken voor het begrijpen van het communicatieproces in een netwerk. Het essentiële verschil ligt echter in de reikwijdte en ontwikkeling van elk model.
- Het ISO-model is het oorspronkelijke referentiemodel dat in 1977 werd ontwikkeld, terwijl het OSI-model in de jaren tachtig werd ontwikkeld als een uitgebreide en verfijnde versie van ISO.
Lagen:
- Het OSI-model bestaat uit zeven lagen:Fysiek, Datalink, Netwerk, Transport, Sessie, Presentatie en Applicatie, elk met zijn specifieke verantwoordelijkheden en protocollen.
- Het ISO-model heeft vergelijkbare lagen, hoewel sommige lagen anders zijn gegroepeerd of gecombineerd:Fysiek, Datalink, Netwerk, Transport, Sessie en Applicatie.
Praktische toepassing:
- Hoewel het ISO-model de basis vormde, werd het OSI-model breder geaccepteerd en werd het het standaardreferentiemodel in netwerken.
- De gelaagde architectuur van het OSI-model zorgde voor een meer alomvattende en gestandaardiseerde aanpak, wat een beter begrip en implementatie van netwerkprotocollen mogelijk maakte.
Vandaag:
- De concepten van gelaagdheid, protocollen en interfaces die door zowel OSI- als ISO-modellen worden geïntroduceerd, blijven de fundamentele principes in moderne netwerkarchitecturen en protocolontwerpen.
- In de praktijk zijn specifieke protocollen zoals TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol) en Ethernet echter de dominante technologieën geworden in de hedendaagse netwerken. |