Laten we de hypothetische voordelen op een rij zetten, en waarom ze niet zijn gerealiseerd:

Hypothetische voordelen (als er een haalbaar 128-bits besturingssysteem bestond):

* Sterke uitbreiding van het adresseerbare geheugen: Dit is het grootste en meest genoemde voordeel.

* 32-bits: Kan maximaal 4 GB RAM adresseren. Dit werd een serieus knelpunt.

* 64-bit: Kan 2^64 bytes (16 exabytes) RAM adresseren. Dit gaat veel verder dan wat momenteel praktisch of betaalbaar is voor de meeste systemen.

* 128-bit: Kan een verbijsterend grote hoeveelheid RAM aanspreken (2^128 bytes). We hebben het over een schaal die vrijwel betekenisloos is met de huidige technologie. Voor de context:het is meer geheugen dan ooit door de grootste supercomputers in de nabije toekomst zou kunnen worden gebruikt.

* Impact: Met theoretisch oneindig geheugen kunnen applicaties enorme datasets in het RAM laden voor extreem snelle toegang. Stel je voor dat je volledige genoomsequenties verwerkt, complexe fysieke verschijnselen op atomair niveau simuleert of enorme AI-modellen draait zonder naar schijf te hoeven wisselen.

* Verbeterde prestaties voor zeer grote datasets: Grotere gegevenstypen zouden efficiënter kunnen worden verwerkt. In plaats van grote getallen in kleinere stukjes te moeten opsplitsen (bijvoorbeeld door een groot geheel getal weer te geven met behulp van meerdere 64-bits gehele getallen), zou een 128-bits besturingssysteem ze mogelijk native kunnen verwerken. Dit zou kunnen leiden tot enige prestatiewinst in gespecialiseerde toepassingen.

* Verbeterde beveiliging (theoretisch): Grotere adresruimten kunnen het in theorie moeilijker maken voor aanvallers om geheugenkwetsbaarheden te misbruiken.

* Adresruimte-indelingsrandomisatie (ASLR): Deze beveiligingstechniek maakt de locaties van belangrijke gegevensstructuren in het geheugen willekeurig, zodat aanvallers moeilijker kunnen voorspellen waar ze deze kunnen vinden. Een adresruimte van 128 bits zou een astronomisch groter bereik bieden voor ASLR, waardoor exploits aanzienlijk moeilijker uit te voeren zijn.

* Aanwijzerverificatie: Een 128-bits architectuur zou mogelijk enkele van de extra bits in pointers (geheugenadressen) kunnen gebruiken om authenticatie-informatie op te slaan. Dit kan het voor aanvallers moeilijker maken om met pointers te knoeien.

Waarom deze voordelen niet zijn gerealiseerd (en waarom 128-bit binnenkort onwaarschijnlijk is):

* Afnemende opbrengsten: De overstap van 32-bit naar 64-bit leverde een substantieel en direct bruikbaar voordeel op:toegang tot meer RAM. De theoretische voordelen van 128-bit liggen zo ver verwijderd van de huidige technologische beperkingen dat ze *op dit moment* weinig praktisch voordeel bieden.

* Complexiteit en kosten:

* Hardwareontwerp: Het ontwerpen en produceren van 128-bit CPU's zou aanzienlijk complexer en duurder zijn dan 64-bit CPU's.

* Softwareontwikkeling: Het herschrijven van bestaande software (besturingssystemen, applicaties, stuurprogramma's) om volledig te profiteren van een 128-bits architectuur zou een monumentale taak zijn, die aanzienlijke investeringen en inspanningen zou vergen. De huidige 64-bits codebasis is enorm.

* Compilerontwikkeling: Er zouden nieuwe compilers nodig zijn om efficiënt 128-bits code te genereren.

* Gebrek aan behoefte in de echte wereld: We worden momenteel *niet* op significante wijze beperkt door beperkingen van de adresruimte. 64-bits systemen kunnen veel meer geheugen verwerken dan praktisch bruikbaar is. De problemen waarmee we tegenwoordig worden geconfronteerd bij het computergebruik hebben meer te maken met verwerkingskracht (CPU/GPU), algoritme-efficiëntie, gegevensbeheer en netwerkbandbreedte, en niet met de grootte van de adresruimte.

* Alternatieve oplossingen: Veel van de theoretische voordelen van 128-bit kunnen op andere manieren worden aangepakt, zoals:

* Geavanceerd geheugenbeheer: Slimme technieken voor geheugenbeheer, zoals virtueel geheugen en geheugencompressie, kunnen het beschikbare RAM-geheugen beter benutten.

* Gedistribueerd computergebruik: In plaats van te proberen alles in het geheugen van één machine te passen, kunt u de werklast over meerdere machines verdelen (bijvoorbeeld een cloud computing-cluster).

* Gespecialiseerde hardware: Voor taken waarvoor zeer grote aantallen nodig zijn (bijvoorbeeld cryptografie), kunnen gespecialiseerde hardwareversnellers worden gebruikt.

* Achterwaartse compatibiliteit: Het introduceren van een 128-bits architectuur zou waarschijnlijk de compatibiliteit met bestaande 64-bits software verbreken. Dit is een groot probleem, omdat gebruikers dan al hun software zouden moeten vervangen.

Samengevat:

Hoewel 128-bit besturingssystemen theoretische voordelen bieden in termen van adresseerbaar geheugen en potentiële beveiligingsverbeteringen, maken de huidige stand van de technologie en het gebrek aan dringende noodzaak de ontwikkeling en wijdverbreide acceptatie ervan in de nabije toekomst hoogst onwaarschijnlijk. De sprong van 32-bit naar 64-bit werd veroorzaakt door een concrete beperking (de 4GB RAM-barrière). Een sprong naar 128-bit lost een *huidig* probleem uit de echte wereld niet op. De middelen zijn beter gericht op het verbeteren van de verwerkingskracht, het geheugenbeheer, de netwerkbandbreedte en de software-optimalisatie binnen het bestaande 64-bits raamwerk.