Linux biedt containermogelijkheden via naamruimten en stuurgroepen, die het creëren en isoleren van processen vergemakkelijken. Met LVK worden deze containers voorzien van virtuele kernels die instances zijn van de Linux-kernel die zijn gemaakt en draaien in een gecontroleerde ruimte.
LVK is specifiek ontworpen om containertoepassingen te voorzien van een hoge mate van isolatie en beveiliging, waardoor wordt gegarandeerd dat ze binnen een besloten en gecontroleerde omgeving kunnen werken. Het verbetert het gebruik van hulpbronnen verder doordat containers verschillende systeembronnen kunnen delen, zoals geheugen en CPU-cycli.
Door een virtuele kernel te gebruiken, kan LVK de prestatieoverhead die gepaard gaat met containerisolatie effectief verminderen. Dankzij deze virtualisatieaanpak kunnen containers draaien met een aanzienlijk lager resourceverbruik in vergelijking met traditionele containertechnologieën. Als gevolg hiervan maakt LVK een efficiënter gebruik van systeembronnen mogelijk en verbetert het de algehele prestaties van de gecontaineriseerde applicaties. |