Programmeertalen
wonen op verschillende niveaus , met machinetaal op het onderste niveau . High - level talen zijn meestal gemakkelijk leesbaar beginner of beginnende programmeurs , met goed gedocumenteerde trefwoorden en syntaxis . Ter vergelijking , low - level talen vertrouwen op de kennis van duizenden specifieke microprocessor instructies .
Gebruiksgemak

High - level talen
zijn gebaseerd op gemeenschappelijke tussenliggend niveau talen zoals C + + , dus ze zijn over het algemeen veel beter begrepen dan de lagere - niveau talen . De kritische massa van instructeurs en andere goed geïnformeerde high - level language gebruikers maakt deze veel meer eenvoudig te leren en te begrijpen . Assemblage - level talen gaan uit van een veel diepere technische kennis van programmeren .
Programmering Vermogen

Assembly - level talen
zijn veel krachtiger , omdat zij het dichtst mogelijke wijze programmeren om de hardware zonder programmeren rechtstreeks in binaire (die in termen bruikbaarheid voor de overgrote meerderheid van de taken , onmogelijk ) . Low - level talen worden gebruikt om hardware protocollen , BIOS ROM-code en computervirussen te creëren . High - level talen zijn zeer veelzijdig , maar zal altijd trager zijn, omdat ze moeten worden geïnterpreteerd voordat executie .
Taal Scope

De low - level programmeertalen kan worden zeer breed , beperkt door het type geheugen en processor. Zo kan elke computer met een eenvoudige x86 instructieset machine of assembly code geschreven voor x86-processors , die in de overgrote meerderheid van personal computers draaien . High - level programmeertalen kunnen worden overgezet en vertaald naar verschillende besturingssystemen ; de inspanning moet worden gedaan van de kant van de hardware en software fabrikanten aan de normen die het mogelijk maken voor eenvoudige draagbaarheid nemen
< . br >