De call stack
, de meest voorkomende oorzaak van stack overflows , houdt een lijst bij van de terugkeer adressen van elke functie of methode. Wanneer het programma begint , de call stack leeg is , dan wanneer de eerste functie wordt aangeroepen , het adres van de lijn direct na de functie oproep op de stack wordt geduwd . Wanneer de functie is voltooid , wordt het retouradres popped uit de stack en de uitvoering verder op dit adres . De stack uit en stort afhankelijk van het aantal geneste functie oproepen .
Recursion

Recursion
treedt op wanneer een functie noemt zichzelf . Beschouw de volgende code :

Functie countNodes
( knooppunt ) Voor elke childNode in nodenodeCount + = 1countNodes ( childNode ) VolgendeEinde functie

Met een soort boomstructuur zoals een XML-document , deze code telt de aantal knooppunten vinden onder een bepaalde node. Elk kind knooppunt wordt geteld , dan is het wordt doorgegeven in dezelfde functie aan haar eigen kind nodes te tellen . Dit gaat door totdat een kind heeft geen kinderen

Stel dat de programmeur getypte knooppunt in plaats van kind knooppunt als volgt : .

Functie countNodes
( knooppunt ) Voor elke childNode in nodenodeCount + = 1countNodes ( Node ) VolgendeEinde functie

In dit geval zal de functie zelf onbeperkt bellen en een stack overflow optreedt .
Verborgen Recursion

In de meeste gevallen , ontwikkelaars zijn niet opzettelijk schrijven recursieve code , maar recursie kan voorkomen bij meer subtiele manieren . Beschouw deze drie functies :

Functie loadAccount
( ) LoadMainAccount ( ) loadTransactions ( ) End functie

Function loadMainAccount
( ) loadAssociatedAccounts ( ) end functie

functie
loadAssociatedAccounts ( ) loadAccount ( ) end functie

In dit geval treedt recursie indirect als een functie roept een functie die de eerste functie onbedoeld oproepen . Het resultaat kan iets langer duren , maar het resultaat is een stack overflow .
Grote Parameters

Naast tracking-functie oproep terugkeer punten , de stack kan ook andere gegevens bevatten . De meeste talen gebruik maken van de stack naar functie parameters vast te houden en deze zijn meestal alleen maar pakken wijzers van de parameter locaties . Sommige talen drukken parameters van waarde op de stapel en dit kan aanzienlijk meer ruimte innemen . De standaard stack grootte voor de meeste talen variëren van 512K naar 1MB , kon zo groot parameters doorgegeven door de waarde af en toe leiden tot een stack overflow . Als er behoefte is aan grote parameters voorbij waarde , raadpleeg dan de taal handleiding om te bepalen hoe de stapel te verhogen .
Aanleg Variabelen

aanleg variabelen
zijn die ingebed binnen de functie . Bijvoorbeeld :

Functie sample
( ) N = getCounter ( ) Return n * 12End functie

De variabele n is een instantie variabele omdat het bestaat alleen wanneer de functie steekproef uitvoert . In vele talen , krijgt n op de stack geduwd , vervolgens dook af wanneer de functie wordt beëindigd . Dit werkt prima voor eenvoudige variabelen zoals integers en personages , maar kan de stapel te vullen wanneer grote arrays worden gebruikt . Wanneer dit wordt een probleem , overwegen met behulp van ingebouwde data structuren zoals strings of lijsten . Deze structuren meestal toe te wijzen geheugen op de heap , een aparte , veel groter geheugen gebied .