De Unix kernel wordt ook wel de kern vanwege haar rol in het beheren van alle interne processen van het besturingssysteem , van het opstarten van het systeem van een nul staat om het beheren van processen en geheugen in een normale systeemstatus . De vroege architectuur zich op een component model dat later bekend werd als een microkernel . In /usr /src genoemde objecten /[ conf , dev , sys , h ] zou kunnen worden gekoppeld in de kernel via een bouwproces , zoals gewenst . Dit hield het besturingssysteem mager door het bouwen in de kernel alleen die apparaten , diensten en functies die nodig waren . De openheid van de kernel configuratie maakte het ook mogelijk voor beheerders en architecten om het OS te schalen aan de eisen van het milieu ( kleine doos , kleine OS ) door het blootstellen van alle internals .

Naast draagbaar , de kernel doet ook een prachtige baan bij het ​​beheer van systeembronnen , die " kunnen meerdere mensen toegang tot een computer gelijktijdig en meerdere programma's en activiteiten te gaan parallel met elkaar . " Geheugenbeheer , foutafhandeling , procesmanagement , interrupts , communicatie en houtkap zijn al behandeld door de kernel gebaseerd op wat functies zijn gekoppeld in het OS . Linux , hoewel een afgeleide van Unix , nam een ​​stap verwijderd van deze filosofie door het bouwen van een monolithische kernel die software componenten voor bijna alle mogelijkheden bevat .
Ontwikkeltools

vrij unieke eigenschap van het Unix besturingssysteem is de opname van ontwikkeltools. Omdat de early adopters van het systeem vereist een manier om de boot en stuurprogramma's ( /usr /sys /dev ) en schakel in nieuwe bibliotheken te veranderen , werden development tools , zoals de C compiler en assembler inbegrepen. De boot - strap code is vaak geschreven in Assembler , vanwege zijn snelheid en fijne controle over apparaten . C vaak gevuld uit de rest van de kernel software en algemene commando's . Een linker ( ld ) , bibliotheek ( lib ) en bouw gereedschap ( te maken) - ook - mogen nieuwe apparaten worden toegevoegd of een volledige aanvraag worden gebouwd . Latere versies van Unix aangeboden nieuwe talen , zoals C + + en Java .

Wanneer nieuwe applicaties zijn geïnstalleerd op Unix , zoals versies van Xwindows , werden de bibliotheken en header bestanden ook opgenomen , zodat ontwikkelaars kunnen hun eigen toepassingen te creëren met behulp van de omgeving . Deze aanpak versterkt de open standaarden van het OS .
Algemeen Commando

Unix
bevat een rijke set opdrachten beschikbaar zijn voor gebruikers en beheerders , veelal uitgevoerd vanaf beide de command line of GUI -interface ( Xwin ) . De meest voorkomende commando's zijn de verschillende schalen ( BSH , csh , ksh ) . Elke gebruiker heeft een standaard shell dat het gedrag van de gebruiker sessie met functies als telefoonboek toegang , toegang tot programma's , productiviteitsverhogende functies en milieu aanpassingen regelt toegewezen . De werkelijke flexibiliteit van de schaal maken het mogelijk voor gebruikers om een nieuwe shell selecteren en aanpassen van het gedrag door het creëren van synoniemen te lang , geïntegreerde snaren van opdrachten uit te voeren .

Commando
kan verder worden gecategoriseerd als systeem utilities die functies uit te voeren op apparaten of beheerder processen en andere algemene voorzieningen , zoals afdrukken , communicatie , opmaak en afbeeldingen . Vanwege de openheid van de Unix-omgeving , ontwikkelaars combineren vaak de bron bibliotheken van deze algemene opdrachten en hun eigen commando sets .
Documentation

Twee belangrijke documentatie programma's zijn beschikbaar op Unix : man en doc . Man biedt een referentie- bibliotheek voor commando's als merk of sh . Voor elke man binnenkomst , worden details over command parameters , run beperkingen , foutafhandeling en voorbeelden opgenomen . Doc biedt minder verwijzingen , maar bevat meer informatie en is vergelijkbaar met een technisch naslagwerk . Gebruikers en beheerders kunnen man of doc -opdrachten gebruiken om hoofdstukken voor gebruikers toe te voegen .